Κι ενώ η κρίση συνεχίζεται, παρά τις «προβλέψεις» για πασχαλινή ανάσταση, κι ενώ οι «ανθρωπιστικές» Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις γνωρίζουν πρωτόγνωρη άνθιση με αφορμή και την προσφυγική κρίση, τα περιστατικά τρομοκρατίας προς εργαζομένους και στοχοποίησης του συνδικαλισμού εντός αυτών έχουν περάσει πλέον και στις συνεντεύξεις προς τους υποψηφίους και δεν σταματάνε στη σκληρή καθημερινότητα των ΜΚΟ.
Ένα τέτοιο κρούσμα καταγγέλθηκε πρόσφατα στο ΣΒΕΜΚΟ από μέλος μας, το οποίο κλήθηκε για συνέντευξη από τη ΜΚΟ «Μαζί για το Παιδί». Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης ρωτήθηκε για την έως τώρα εργασιακή του εμπειρία και του τέθηκαν άλλες σχετικές ερωτήσεις, εννοείται όμως ότι δεν έλειψαν και οι παρατηρήσεις που κάθε διοίκηση ΜΚΟ που θέλει να σέβεται τον εαυτό της πρέπει να κάνει και περιλαμβάνει μεταξύ άλλων το γνωστό: «εδώ πέρα είμαστε μια παρέα», το αγαπημένο: «εμείς σαν ΔΣ είμαστε εθελοντές» και το φιλότιμο: «δεν υπάρχουν ωράρια όταν υπάρχει φόρτος εργασίας».
Ως εδώ, ας πούμε, όλα αναμενόμενα και «εντός προγράμματος». Ο επίλογος της συνέντευξης, όμως, προσέθεσε ένα νέο στοιχείο στη «δοκιμασία» των συνεντεύξεων που χιλιάδες άνεργοι ή μη συνάδελφοί μας είναι αναγκασμένοι να υπομένουν στο κυνήγι της εργασιακής ζούγκλας, συμπεριλαμβανομένης και αυτής των ΜΚΟ. Και ενώ η συνέντευξη είχε ολοκληρωθεί, ένας εκ των παρευρισκομένων εκπροσώπων του ΔΣ θέλησε να βάλει το δικό του σημείο στίξης λέγοντας: «Και κάτι τελευταίο: εδώ δεν έχουμε συνδικαλιστικά και πολιτικά. Αυτά εκτός…» Ύφος που δεν αφήνει πολλά περιθώρια για αντίδραση ούτε εκείνη τη στιγμή, πόσο μάλλον σε μελλοντική συνεργασία μεταξύ των δύο πλευρών.
Την επόμενη ημέρα το μέλος μας ενημερώθηκε τηλεφωνικά ότι δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί πρόσληψή του από την εν λόγω οργάνωση. Στην αντίδρασή του σχετικά με το τελευταίο σχόλιο περί συνδικαλισμού κατά τη διάρκεια της συνέντευξης και αν αυτό έγινε προς το πρόσωπό του ή αν γίνεται υπόδειξη προς όλους/ες τους/τις υποψηφίους/ιες, η υπάλληλος απάντησε (και μάλιστα δύο φορές) «καθησυχάζοντας» το μέλος μας, ότι αποτελεί «γραμμή της οργάνωσης» η παρότρυνση του προσωπικού για μη ενασχόλησή με τον συνδικαλισμό…».
Επειδή προφανώς το ΣΒΕΜΚΟ έχει μπει για τα καλά στις συνειδήσεις των εργαζομένων, αλλά και των διοικήσεων των ΜΚΟ.
Επειδή αναρωτιόμαστε γιατί οι «εθελοντικές» διοικήσεις των «ανθρωπιστικών» (και όχι μόνο) ΜΚΟ, ενώ κόπτονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αποτρέπουν ακόμα και τους υποψήφιους εργαζομένους τους από το συνδικαλισμό βάσης,
Επειδή κανείς μας δεν πρέπει και δεν τρομοκρατείται από κανέναν «ανθρωπιστή», «εθελοντή» εργοδότη ΜΚΟ,
Επειδή δεν είμαστε ούτε παρέα, ούτε οικογένεια και το μοναδικό μας όπλο είναι η οργάνωση,
Λέμε, για μία ακόμα φορά, ότι δεν υποκύπτουμε σε απειλές, τρομοκρατία και στοχοποίηση και παροτρύνουμε τους/τις συναδέλφους να μας γνωστοποιούν αντίστοιχες «υποδείξεις» από διοικήσεις ΜΚΟ.
Η αξιοπρέπεια στον εργασιακό μας χώρο είναι πιο δυνατή από το φόβο που θέλουν να επιβάλλουν.