Το πρωινό της Πέμπτης 12/7/2018 το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στις Μ.Κ.Ο. (ΣΒΕΜΚΟ) μαζί με συναδέλφους/ισσες από το συντονιστικό για την κυριακάτικη αργία και την Συνέλευση για την Κυκλοφορία των Αγωνων (ΣΚΥΑ) παρευρέθηκαν στο ίδρυμα Θεοχαράκη για το συνέδριο που διοργάνωσε η Μ.Κ.Ο. «Μετάδραση», για να θυμίσει ακόμη μια φορά προς όλες τις ανθρωπιστικές ΜΚΟ πως και τα εργασιακά .. ανθρώπινα δικαιώματα είναι. Ανάμεσα στους καλεσμένους και τους ομιλητές ήταν στελέχη από τις περισσότερες ΜΚΟ που λειτουργούν στην Ελλάδα, η αναπληρώτρια υπουργός εργασίας κα Θεανώ Φωτίου, απεσταλμένοι από ευρωπαϊκές επιτροπές, την Ύπατη Αρμοστεία, το ΕΚΚΑ, την υπηρεσία ασύλου και εισαγγελείς.
Οι αγώνες μας δεν σταματούν έως τον πλήρη σεβασμό της εργατικής & ασφαλιστικής νομοθεσίας και τη συμμόρφωση με τις δικαστικές αποφάσεις (ειδικά από την πλευρά της Μ.Κ.Ο Μετάδραση)
Οι αγώνες μας κρίνονται από τις ανάγκες μας.
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
ΣΒΕΜΚΟ
ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε:
Τελεσίδικη καταδίκη της ΜΚΟ ΜΕΤΑδραση για παραβίαση της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας.
Ή όταν πολλά «μεμονωμένα» περιστατικά συνιστούν πάγια τακτική…
Τον Ιούνιο του 2013 η ΜΚΟ ΜΕΤΑδραση απέλυσε εκδικητικά εργαζόμενη διερμηνέα και μέλος του ΣΒΕΜΚΟ, η οποία είχε εργαστεί ανασφάλιστη επί δύο χρόνια στη ΜΚΟ. Η εργαζόμενη κατέθεσε αγωγή διεκδικώντας την αναγνώριση του εξαρτημένου εργασίας, τη μετατροπή των 16(!) συνεχόμενων συμβάσεών της σε αορίστου χρόνου και την ακύρωση της απόλυσής της, ως εκδικητικής και συνέπεια των προηγούμενων διεκδικήσεών της για ασφάλιση και έγκαιρη καταβολή δεδουλευμένων.
Πέντε χρόνια αργότερα, το Εφετείο έρχεται να επιβεβαιώσει την πρωτόδικη απόφαση που δικαίωνε πλήρως την εργαζόμενη. Η απόλυσή της κρίθηκε άκυρη, ενώ το δικαστήριο υποχρεώνει τη ΜΚΟ σε καταβολή ασφαλιστικών εισφορών, μισθών υπερημερίας και επαναπρόσληψη της εργαζόμενης.
Ο αγώνας της συναδέλφου ήταν από την αρχή κοινός αγώνας όλων μας. Όλων όσοι αντιμετωπίζουμε την εργοδοτική αυθαιρεσία μεταμφιεσμένη σε επίκληση στο αίσθημα αλληλεγγύης μας, τις εκδικητικές απολύσεις που βαφτίζονται «μη ανανέωση σύμβασης», την κάθετη ιεραρχία που παρουσιάζεται ως «συνεργατικότητα» και «οικογένεια». Είναι η απάντηση στην προσπάθεια τρομοκράτησης όσων εργαζομένων διεκδικούν και στους αυτόκλητους «ανθρωπιστές» που «στο όνομα» κάθε πρόσφυγα, αστέγου ή τοξικοεξαρτημένου μας εγκαλούν υποκριτικά για έλλειψη ευαισθησίας.
Η εργοδοσία της ΜΚΟ εξαπέλυσε μια άνευ προηγουμένου επίθεση στο πρόσωπο της συναδέλφου, την ηθική και την ίδια την εργασία της, σε μια προσπάθεια να κάμψει παραδειγματικά την εργαζόμενη και το ΣΒΕΜΚΟ, καθώς και να προλάβει μελλοντικές αντιδράσεις στο εσωτερικό της.
Είναι ενδεικτικό ότι μετά τη δημοσίευση της απόφασης του Εφετείου, με ανακοίνωση στον ιστότοπό της αναφέρεται σε «μεμονωμένη περίπτωση» που αποδίδει στην «εκδικητικότητα» της εργαζομένης, ενώ κατασυκοφαντεί το ΣΒΕΜΚΟ για τάχα κρυφές σκοπιμότητες και «υπόθαλψη» της εργαζομένης (είναι σαφές ότι η ΜΚΟ αντιλαμβάνεται ως έγκλημα τη νόμιμη συνδικαλιστική δράση). Δεν δίστασε μάλιστα, θυμίζοντας άλλες εποχές, να δημοσιοποιήσει το όνομα της εργαζόμενης σε μια σαφή προσπάθεια περαιτέρω στοχοποίησής της και μέχρι που αναγκάστηκε να το αφαιρέσει μετά από εξώδικη δήλωση.
Επειδή, όμως, πολλά μεμονωμένα περιστατικά συνιστούν πάγια πρακτική…
- Από το Πάσχα του 2018 και μετά η διοίκηση ενημέρωσε τους εργαζόμενους ότι οι πληρωμές παγώνουν λόγω καθυστέρησης της δόσης από την Υπηρεσία Ασύλου και το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, ξεχνώντας για πολλοστή φορά πως μόνος υπόχρεος έναντι του εργαζομένου είναι ο εργοδότης και ότι οι εργαζόμενοι δεν οφείλουν να επιμερίζονται το «επιχειρηματικό ρίσκο» με τον εργοδότη τους. Σαν να μην έφτανε αυτό, κατά την αναστολή παροχής υπηρεσιών διερμηνείας, εξανάγκασε τους διερμηνείς σε ένα ιδιότυπο λοκ άουτ, καθώς τους εξώθησε σε αναγκαστικές άδειες.
- Παρόλο που η εργοδοσία διατείνεται πως δεν απασχολεί ανασφάλιστους εργαζομένους, μόλις χτες κατατέθηκε νέα αγωγή από εργαζόμενη που εργάστηκε στη ΜΚΟ για 5 χρόνια χωρίς ασφάλιση και διεκδικεί αναγνώριση εξαρτημένου εργασίας, καταβολή επιδομάτων και αμοιβή για εργασία την Κυριακή και αποζημίωση απόλυσης.
Όλα αυτά βέβαια, δεν εμποδίζουν θεσμικούς φορείς να βραβεύουν την Πρόεδρο της ΜΚΟ, κα. Λώρα Παππά, για το «έργο» της ή να αναθέτουν στη Μετάδραση έργα του Δημοσίου, παρά τη σωρεία παραβιάσεων της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας.
Από πλευράς μας οφείλουμε να θυμίσουμε ότι:
- Εκδικητικές είναι οι απολύσεις συνδικαλιστικών, όχι οι διεκδικήσεις των εργαζομένων
- Κανένας/καμία εργαζόμενος/-η που αντιστέκεται στην εργοδοτική αυθαιρεσία δεν είναι για το ΣΒΕΜΚΟ «μεμονωμένο περιστατικό». Αντίθετα, η επίθεση σε κάθε έναν και μία από εμάς, είναι επίθεσή σε όλους και όλες μας και θα μας βρει απέναντί της.
- Και τα εργασιακά ανθρώπινα δικαιώματα είναι και ας μη φέρνουν χρηματοδοτήσεις…
Οι αγώνες μας δεν σταματούν εδώ, ούτε περιορίζονται στις αίθουσες των δικαστηρίων.
Μέχρι:
-Την αναγνώριση του πραγματικού καθεστώτος εργασίας μας
-Την εξασφάλιση όρων αξιοπρέπειας για τους εργαζομένους/-ες και τις ευάλωτες ομάδες που εξυπηρετούμε
-Το σεβασμό της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας
–Τη συμμόρφωση της ΜΚΟ Μετάδραση με τις δικαστικές αποφάσεις εναντίον της