ΚΑΛΕΣΜΑ ΠΡΟΣ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΟΛΕΣ
Συνάδελφοι και συναδέλφισσες,
Τα σωματεία που υπογράφουμε αυτό το κείμενο έχουμε ξεκινήσει ήδη από τις αρχές του περασμένου Καλοκαιριού μια προσπάθεια για την πραγματοποίηση μιας διακλαδικής απεργίας οργανωμένης «από τα κάτω» την 1η Νοέμβρη. Κύρια αιχμή αυτής της απεργίας επιδιώκουμε να είναι το θέμα των μισθών και των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ).
Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι αμείβονται με πολύ χαμηλούς μισθούς, μισθούς που οριακά εξασφαλίζουν την επιβίωση. Εδώ και χρόνια, με τους νόμους των Μνημονίων έχει επιβληθεί κατώτερος μισθός 586 ευρώ μικτά (και για τους νέους κάτω των 25 υποκατώτατος μισθός 511 μικτά). Οι Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας (ΕΓΣΣΕ, κλαδικές, επιχειρησιακές) ουσιαστικά έχουν διαλυθεί. Στις περισσότερες περιπτώσεις εκεί που υπάρχουν ΣΣΕ, είναι είτε «διακοσμητικές», είτε για να καταγράφουν την εργασιακή χειροτέρευση.Για εμάς τους εργαζόμενους είναι επιτακτικό να δουλεύουμε με μισθούς σύμφωνα με τις ανάγκες μας και με Συλλογικές Συμβάσεις που θα κατοχυρώνουν και θα διευρύνουν δικαιώματα.
Γιατί διακλαδική απεργία;
– Επειδή είναι ανάγκη να υπάρξει ένα κοινό μέτωπο αντίστασης και διεκδίκησης. Προϋπόθεση για κάτι τέτοιο είναι να δημιουργείται με μικρά αλλά σταθερά βήματα ένας πιο μόνιμος διακλαδικός συντονισμός σωματείων οργανωμένος «από τα κάτω».
– Επειδή, για να μπορούμε οι εργαζόμενοι σε ένα εργασιακό χώρο ή σε έναν κλάδο να περιφρουρούμε συλλογικά δικαιώματα και κατακτήσεις και να προβάλουμε τα εργατικά συμφέροντα, ο πιο αποτελεσματικός τρόπος είναι να παλεύουμε από κοινού με εργαζόμενους από άλλους κλάδους και εργασιακούς χώρους και να στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους αγώνες άλλων κλάδων και εργασιακών χώρων. Μέσα από αυτήν την κοινή συμπόρευση άλλωστε έχουμε τη δυνατότητα να μαθαίνουμε και για τα ιδιαίτερα ζητήματα που αντιμετωπίζουν οι συνάδελφοι σε κάθε κλάδο και να ανταλλάζουμε σκεπτικά και εμπειρίες αγώνα ενάντια στους εργοδότες μας.
– Επειδή την 1η Νοέμβρη πρέπει να ακουστεί η φωνή μας, να βγει η αγανάκτησή μας στο δρόμο, απαιτώντας το ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ από την κυβέρνηση το κεφάλαιο και την εργοδοσία: Αυξήσεις στους μισθούς, στα μεροκάματα, στα ωρομίσθια. Δεν μπορούμε να ζήσουμε με εξευτελιστικούς μισθούς, με μισθούς των 500 ευρώ! Δεν μπορούν νέοι εργαζόμενοι να εργάζονται 4ωρο και να αμείβονται με 200 ευρώ το μήνα.
– Επειδή οι νέες ρυθμίσεις που προωθεί η κυβέρνηση για την «επαναφορά» των συλλογικών διαπραγματεύσεων και τον κατώτατο μισθό είναι μια απάτη και πολύ μακριά από τις ανάγκες μας.
Γιατί απεργία οργανωμένη από τα κάτω;
– Επειδή μόνο η δράση των ίδιων των εργαζομένων και των πρωτοβάθμιων σωματείων τους είναι η ικανή προϋπόθεση για πραγματικό αγώνα. Δεν έχουμε καμία αυταπάτη για λύσεις που θα έρθουν από ειδικούς και σωτήρες. Επειδή ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να οργανώνονται πετυχημένες απεργίες είναι να οργανώνονται από τη βάση των εργαζομένων μέσα από γενικές συνελεύσεις και αυτοοργανωμένες δομές, που θα κάνουν τον κάθε συνάδελφο συμμέτοχο. Επειδή οι πραγματικές απεργίες είναι οι ακηδεμόνευτες, αυτές που υπακούουν στα συμφέροντα και τις ανάγκες των ίδιων των εργαζομένων. Και επειδή πρέπει να είναι καλά προετοιμασμένες, με ουσιαστική προπαγάνδιση τους στους χώρους δουλειάς, με συζητήσεις και χτίσιμο αγωνιστικών δεσμών με τους συναδέλφους μας και να μην εξαγγέλλονται την τελευταία στιγμή.
– Επειδή, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες είναι μακριά και πέρα από τις αγωνίες και τις ανάγκες του κόσμου της εργασίας. Η ΓΣΕΕ εδώ και χρόνια επιδίδεται στην αγωνιστική γυμναστική των «ξεκάρφωτων» 24ωρων απεργιών και την τελευταία περίοδο έχει αφεθεί, πιο ξεδιάντροπα από ποτέ, στη γοητεία της «Κοινωνικής Συμμαχίας» με τους εργοδότες. Η συνολική στάση της έχει καταδείξει πλέον στον καθένα ότι δεν έχουμε να περιμένουμε απολύτως τίποτα από αυτήν.
Η διακλαδική απεργία δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι ένα κατασκεύασμα «από τα πάνω». Θα είναι η κοινή δυναμική πολλών κλαδικών και επιχειρησιακών απεργιών οργανωμένων «από τα κάτω».
Καλούμε όλα τα σωματεία του ιδιωτικού τομέα να πλαισιώσουν αυτή την προσπάθεια. Να συνευρεθούμε σε αυτή τη συντονισμένη κίνηση, για κοινή απεργιακή δράση την 1η Νοέμβρη. Η πρωτοβουλία αυτή μπορεί να έχει ξεκινήσει από 7 επιχειρησιακά και κλαδικά σωματεία, αλλά αφορά και πρέπει να αγκαλιαστεί από δεκάδες άλλα.
Καλούμε όλα τα σωματεία, ακόμη και αν δεν θέλουν ή δεν είναι έτοιμα αυτή τη χρονική στιγμή να ενταχθούν στη συντονισμένη προσπάθεια που τα 7 σωματεία συνδιαμορφώνουν, να πάρουν απόφαση και να καλέσουν σε απεργία την 1η Νοέμβρη με το δικό τους πλαίσιο αιτημάτων, με το δικό τους στίγμα, με τους δικούς τους ρυθμούς, με τις δικές τους μορφές δράσης.
Καλούμε όλους τους συναδέλφους να κάνουν δική τους υπόθεση τη διακλαδική απεργία. Να απαιτήσουν από το σωματείο τους να συζητήσει για τη διακλαδική απεργία. Να συμμετέχουν στις διεργασίες, στη γενική συνέλευση όπου θα συζητηθεί και θα αποφασιστεί η συμμετοχή του σωματείου τους στην απεργία την 1η Νοέμβρη.
Σημαντικός σταθμός για όλα τα σωματεία πρέπει να είναι η 1η Νοέμβρη. Όλοι προς τα εκεί κοιτάμε και για την 1η Νοέμβρη δραστηριοποιούμαστε. Η επιτυχία της απεργίας και των δράσεων την 1η Νοέμβρη, θα είναι η καλύτερη παρακαταθήκη για να υπάρξει συνέχεια στο μέλλον στην από κοινού συντονισμένη δράση των σωματείων.
Την 1η Νοέμβρη κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να πάει στη δουλειά. Όλες και όλοι πρέπει να είμαστε απεργοί και να διαδηλώνουμε στο δρόμο. Εκείνη την ημέρα να διαδηλώνουμε έξω από τα γραφεία των εργοδοτικών οργανώσεων και κατόπιν να συγκλίνουμε στο Υπουργείο Εργασίας στη Σταδίου.
Παραθέτουμε ένα πρώτο κείμενο στο οποίο τα 7 σωματεία που πήραμε την πρωτοβουλία για τη διακλαδική απεργία, είχαμε καταγράψει ένα πλαίσιο κοινών αιτημάτων. Βέβαια, το κάθε σωματείο μπορεί να καλέσει στην απεργία προβάλλοντας και τα δικά του ιδιαίτερα ζητήματα. Στο πλαίσιο αυτό, ήδη κάποια από τα σωματεία μας εντάσσουμε στην απεργιακή αυτή προσπάθεια και τις μάχες που δίνουμε στους κλάδους και τους χώρους δουλειάς μας ενάντια στις εκδικητικές απολύσεις και τις συνδικαλιστικές διώξεις, ενάντια στην κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, τη μάχη για τα βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα και άλλες διεκδικήσεις μας που σχετίζονται με τα εργατικά μας συμφέροντα και δικαιώματα, τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας.
το κείμενο:
Να οργανώσουμε από τα κάτω διακλαδική απεργία την Πέμπτη 1 Νοέμβρη 2018
Παλεύουμε για:
– Αυξήσεις στους μισθούς σύμφωνα με τις ανάγκες μας.
– Κατάργηση της μισθολογικής διάκρισης σε βάρος των νέων σε ηλικία εργαζομένων (υποκατώτατος μισθός για κάτω των 25 ετών).
– Να καταργηθεί η νομοθετική ρύθμιση που επιτρέπει ορισμό του κατώτατου μισθού με κρατική παρέμβαση.
– Επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και της ισχύος των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας (ΣΣΕ).
– Επαναφορά των μισθών-ημερομισθίων-ωρομισθίων στα επίπεδα που προέβλεπαν οι ΣΣΕ (Εθνική Γενική, κλαδικές, επιχειρησιακές) πριν τη μνημονιακή λαίλαπα, ώστε αυτά τα επίπεδα να αποτελέσουν βάση για διαπραγματεύσεις για μισθολογικές αυξήσεις.
– Κατάργηση των μνημονιακών νόμων που υπονόμευσαν την ελεύθερη προσφυγή των σωματείων στον Οργανισμό Μεσολάβησης και Διαιτησίας (ΟΜΕΔ).
– Επεκτασιμότητα των συλλογικών συμβάσεων. Κανένας εργαζόμενος χωρίς συλλογική σύμβαση.
– Μείωση του χρόνου εργασίας.
ΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΧΕΡΙΑ!
· Σύλλογος Εργαζόμενων στα Φροντιστήρια Καθηγητών (ΣΕΦΚ)
· Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής (ΣΥΒΧΨΑ)
· Σύλλογος Μεταφραστών – Επιμελητών – Διορθωτών (ΣΜΕΔ)
· Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στις ΜΚΟ (ΣΒΕΜΚΟ)
· Σωματείο Εργαζομένων στη Nokia Ελλάδος
· Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών (ΣΜΤ)
· Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και Λοιπών Εργαζομένων του Κλάδου του Επισιτισμού (ΣΣΜ)
> ιδιαίτερη σημείωση:
Το κάλεσμά μας απευθύνεται και στους συναδέλφους εργαζόμενους στο Δημόσιο τομέα. Πιστεύουμε ότι μπορεί και πρέπει να υπάρξει μια παράλληλη διαδικασία συνεύρεσης πρωτοβάθμιων σωματείων του Δημοσίου τομέα, ώστε την 1η Νοέμβρη να συναντηθούμε στον δρόμο του απεργιακού αγώνα. Μια τέτοια συνεύρεση, που θα προκύψει μέσα από μια σύσκεψη πρωτοβάθμιων σωματείων του Δημοσίου, θα προβάλει τα γενικότερα εργατικά αιτήματα αλλά και τα ιδιαίτερα ζητήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους στο Δημόσιο και παράλληλα θα καλέσει για τη δημιουργία μιας απεργιακής δυναμικής για την 1η Νοέμβρη.
Συνάδελφοι εργαζόμενοι στο Δημόσιο,
η ενότητα και η αλληλεγγύη όλων των εργαζομένων είναι πεποίθησή μας. Τα προβλήματα που μας ταλανίζουν είναι κοινά. Οι εργοδότες και οι κυβερνώντες θέλουν να μας κρατούν διασπασμένους και χωριστά. Εμείς πρέπει να ενωθούμε στον κοινό αγώνα. Η μνημονιακή λεηλασία μάς έφερε ακόμη πιο κοντά. Και εσείς οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο είδατε δικαιώματά σας και κατακτήσεις σας να αφαιρούνται (μειώσεις μισθών, κόψιμο επιδομάτων, κόψιμο 13ου και 14ου μισθού, επέκταση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, κ.ά.). Μπορούμε και πρέπει να παλέψουμε μαζί. Στην κατεύθυνση οικοδόμησης ενός κοινού αγωνιστικού μετώπου, πάνω από τους ψεύτικους διαχωρισμούς (δημόσιος – ιδιωτικός τομέας), θα βοηθούσε να υπάρξει μια παράλληλη διαδικασία ώστε μπροστά στην 1η Νοέμβρη, την 1η Νοέμβρη και μετά την 1η Νοέμβρη να βαδίσουμε μαζί.
· Σύλλογος Εργαζόμενων στα Φροντιστήρια Καθηγητών (ΣΕΦΚ)
· Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου – Ψηφιακών Μέσων Αττικής (ΣΥΒΧΨΑ)
· Σύλλογος Μεταφραστών – Επιμελητών – Διορθωτών (ΣΜΕΔ)
· Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στις ΜΚΟ (ΣΒΕΜΚΟ)
· Σωματείο Εργαζομένων στη Nokia Ελλάδος
· Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών (ΣΜΤ)
· Σωματείο Σερβιτόρων Μαγείρων και Λοιπών Εργαζομένων του Κλάδου του Επισιτισμού (ΣΣΜ)