Όταν η “προοδευτική παιδαγωγική” καταπατά τα εργασιακά δικαιώματα.
Η περίπτωση του Κέντρου Παιδαγωγικής και Καλλιτεχνικής Επιμόρφωσης «Σχεδία».
Σε μία εποχή που πολλά λέγονται για την αναγκαία αλλαγή στον τομέα της εκπαίδευσης, για μια νέα ισότιμη συνύπαρξη ενηλίκων και παιδιών και πολλά εγχειρήματα αυτής της νέας παιδαγωγικής κατεύθυνσης γεννιούνται, είναι η ώρα, οι εργοδοτικές υποχρεώσεις να αποτελέσουν κομμάτι αυτής της δημόσιας συζήτησης. Για όλους και όλες εμάς, τους/τις εργαζόμενους/ες στον κλάδο των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, η πραγματικότητα είναι ότι πίσω από κάθε όμορφη εικόνα που παρουσιάζεται από την εργοδοσία, υπάρχει και μία σκληρή πραγματικότητα στην οποία καλούμαστε να αντιδράσουμε.
Στο πλαίσιο αυτό, κινείται και το Κέντρο Παιδαγωγικής και Καλλιτεχνικής Επιμόρφωσης «Σχεδία», που υλοποιεί παιδαγωγικές και κοινωνικές παρεμβάσεις σε περιοχές όπου ζουν κοινωνικά αποκλεισμένοι πληθυσμοί. Ο φορέας αυτός, αναλαμβάνει έργα με αντικείμενο την έρευνα και τη δράση σε ζητήματα κοινωνικού αποκλεισμού και απασχολεί παιδαγωγούς, κοινωνικούς λειτουργούς, καλλιτέχνες, δασκάλους και πολλές ακόμα ειδικότητες επαγγελματιών. Όλα αυτά στο μυαλό κάθε ευαισθητοποιημένου ανθρώπου δυνητικά μπορούν να δημιουργήσουν την αίσθηση πως τα εργασιακά ζητήματα είναι λυμένα και προσεγγίζονται με σεβασμό. Ειδικά όταν έχει τεθεί ως σκοπός της παιδαγωγικής παρέμβασης να ορθώνουν τα παιδιά το ανάστημα τους στην αδικία και να διεκδικούν τα δικαιώματα τους. Αλλά ως φαίνεται η παιδαγωγική και η καθημερινή πρακτική μπορούν να είναι δύο ασύμβατα πεδία.
Για την ακρίβεια, ο φορέας αυτός απασχολούσε την εργαζόμενη E. επί τρία έτη, με σύμβαση 4ωρης εργασίας, με καθυστερήσεις στις πληρωμές που έφταναν ως και τους τρεις μήνες και τα χρωστούμενα να συσσωρεύονται. Η διεύθυνση άλλαζε προσωπείο άλλοτε υιοθετώντας το ρόλο του αυστηρού κριτή, ώστε να μην αφήνει περιθώρια διεκδικήσεων και άλλοτε το ρόλο των ισότιμων συνεργατών βγάζοντας μπροστά τη σημασία του κοινωνικού έργου, άλλωστε «όλοι μαζί περίμεναν τους χρηματοδότες, όλοι μαζί προσπαθούσαν για το κέντρο». Έτσι περνούσε ο απλήρωτος καιρός και παράλληλα, ο φορέας αναλάμβανε έργα τα οποία στελέχωνε με τις ήδη υπάρχουσες παιδαγωγούς.
Σε ένα τέτοιο έργο με προφορικές συμφωνίες απασχόλησε και τη συναδέλφισσα, με αποτέλεσμα η εργασία της αυτή να παραμένει απλήρωτη και μη αναγνωρίσιμη. Η εργαζόμενη μετά από όλη αυτή τη πορεία εξαναγκάστηκε σε παραίτηση στις αρχές του καλοκαιριού, με την εργοδοσία να της χρωστάει μια σειρά από μισθολογικές οφειλές (Δώρο Καλοκαιριού, Άδεια και Τιμολόγιο Παροχής Υπηρεσιών) που καλύφθηκαν μετά από την καταγγελία της εργαζόμενης στην επιθεώρηση εργασίας. Παράλληλα όμως, παρότι αναγνωρίζει την οφειλή από την παράλληλη δράση σε έργο (δράση που υλοποιήθηκε το 2017), αρνείται να την εντάξει στη μεταξύ τους συμφωνία, επικαλούμενη ότι δεν αποτελεί οφειλή από τη σχέση εργασίας τους.
Ως εργαζόμενοι στο χώρο των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων δεν είναι η πρώτη φορά που ερχόμαστε αντιμέτωποι/ες με αντίστοιχες τακτικές. Είναι καιρός οι σιωπές καθωσπρεπισμού να σπάνε και η οποιαδήποτε εργοδοτική αυθαιρεσία που καθιστά κάθε εργαζόμενο/η καταπιεσμένο/η και εξαπατημένο/η να ανοίγεται δημόσια και να διεκδικείται με συλλογικούς αγώνες.
Καλούμε την εργοδοσία του Κέντρου Παιδαγωγικής και Καλλιτεχνικής Επιμόρφωση «Σχεδία» να:
* Συμμορφωθεί με τις εργατικές και ασφαλιστικές υποχρεώσεις της έναντι όλων των εργαζομένων του.
* Καταβάλει ολόκληρο το οφειλόμενο ποσό στην εργαζόμενη
ΚΑΝΕΝΑΣ/ΜΙΑ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ/ΙΣΣΑ ΜΟΝΟΣ/Η ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΙΣ ΕΡΓΟΔΟΣΙΕΣ
ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ