Η συναδέλφισσα Ο.Α. ξεκίνησε να εργάζεται στη ΜΚΟ Άρσις το Φεβρουάριο του 2016 ως διερμηνέας. Παρά το γεγονός ότι εργάστηκε συνολικά και συνεχόμενα για σχεδόν τρία χρόνια, καλύπτοντας πάγιες και διαρκείς ανάγκες, η εργοδοσία της εν λόγω οργάνωσης, κατά παράβαση της εργατικής νομοθεσίας, κρατούσε τη συναδέλφισσα σε καθεστώς επισφάλειας με επαναλαμβανόμενες συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Το Δεκέμβριο του 2018 και ενώ η συναδέλφισσα βρισκόταν σε άδεια μητρότητας, πληροφορήθηκε από την εργοδοσία ότι η σύμβασή της δε θα ανανεωθεί. Με λίγα λόγια, η “ανθρωπιστική” οργάνωση με τις “κοινωνικές ευαισθησίες”, η οποία παρουσιάζεται ως υπέρμαχος των δικαιωμάτων των παιδιών και των νέων, δε δίστασε να απολύσει, από τη μια μέρα στην άλλη, μια νέα μητέρα, καταπατώντας κάθε έννοια νομοθεσίας και ηθικής.
Στη ΜΚΟ Άρσις, η συνθήκη των συναπτών συμβάσεων ορισμένου χρόνου, ακόμα και για διάστημα μεγαλύτερο των δύο ετών και αντίθετα με ό,τι ορίζει ο νόμος, αποτελεί πάγια πρακτική. Προσφάτως, η εργοδοσία της Άρσις αναγκάστηκε να αναγνωρίσει ότι οι εργαζόμενοι/εργαζόμενες καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες όταν υποχρεώθηκε να επαναπροσλάβει με σύμβαση αορίστου χρόνου εργαζόμενο που είχε απολύσει εκδικητικά. Με τον τρόπο αυτό, οι απολύσεις βαφτίζονται “μη ανανεώσεις συμβάσεων” και η εργοδοσία αποποιείται των ευθυνών της απέναντι στους/στις εργαζόμενους/εργαζόμενες, παγιώνοντας ένα καθεστώς εργασιακής αβεβαιότητας και εκφοβισμού.
Ενώ οι ελαστικές μορφές εργασίας στις οποίες επιδίδονται οι ΜΚΟ μας θυμώνουν, η απόλυση της συναδέλφισσάς μας κατά τη διάρκεια της άδειας μητρότητάς της μας εξοργίζει. Μετά τη ΜΚΟ Praksis, η οποία καταδικάστηκε πρωτόδικα το Μάρτιο για απόλυση εργαζόμενης-νέας μητέρας, η Άρσις την ακολουθεί στο δρόμο των αντεργατικών πρακτικών και της καταπάτησης των εργασιακών δικαιωμάτων, θέτοντας εξίσου ωμά το δίλημμα “εργασία ή μητρότητα”.
Ως γυναίκες εργαζόμενες σε ΜΚΟ γνωρίζουμε ότι οι χώροι εργασίας μας δεν αποτελούν εξαίρεση στις έμφυλες διακρίσεις που χαρακτηρίζουν την αγορά εργασίας γενικότερα. Για ακόμα μια φορά χρειάζεται να υπενθυμίσουμε τα στοιχειώδη κεκτημένα γύρω από τη μητρότητα, όπως ορίζονται από το εργατικό δίκαιο:
1. Η απόλυση εγκύου είναι παράνομη και καταχρηστική. Οι έγκυες και νέες μητέρες προστατεύονται από απόλυση για όλο το διάστημα της εγκυμοσύνης και για 18 μήνες μετά από αυτό.
2. Κάθε νέα μητέρα δικαιούται υποχρεωτική άδεια μετ’ αποδοχών 17 εβδομάδων και επιπλέον άδεια διάρκειας έως και έξι μηνών, με επίδομα από τον ΟΑΕΔ.
3. Οι μητέρες εργαζόμενες δικαιούνται για το θηλασμό και τις αυξημένες φροντίδες που απαιτούνται για την ανατροφή του παιδιού επί χρονικό διάστημα 2 ετών από τον τοκετό, είτε να διακόπτουν την εργασία τους για μια ώρα κάθε ημέρα, είτε να προσέρχονται αργότερα, είτε να αποχωρούν νωρίτερα κατά μία ώρα κάθε ημέρα. Ύστερα από συμφωνία των μερών η μείωση του χρόνου εργασίας μπορεί να ορίζεται σε δύο ώρες επί ένα χρόνο μετά τον τοκετό.
4. Κάθε νέα μητέρα έχει το δικαίωμα να λάβει άδεια ανατροφής παιδιού άνευ αποδοχών.
5. Κάθε εργαζόμενη έχει δικαίωμα να αποφασίσει τι θα κάνει με το σώμα της, χωρίς την απειλή απόλυσης.
Ως ΣΒΕΜΚΟ στηρίζουμε τον αγώνα της συναδέλφισσας-νέας μητέρας με όλα τα μέσα μέχρι την οριστική και μόνιμη επιστροφή της στη δουλειά και την αναγνώριση κάθε νόμιμου δικαιώματός της. Ταυτόχρονα, καθώς καταγγελίες για τέτοιου είδους παραβιάσεις θεμελιωδών εργασιακών δικαιωμάτων πληθαίνουν, καλούμε κάθε γυναίκα εργαζόμενη σε ΜΚΟ που τις υφίσταται να έρθει σε επικοινωνία με το σωματείο.