Την Τετάρτη 7 Οκτώβρη, μετά από 7 χρόνια, κρίνεται ο ρόλος και η δράση της Χρυσής Αυγής από τη γέννησή της μέχρι και σήμερα, και συγκεκριμένα το αν δρούσε συγκροτημένα ως εγκληματική οργάνωση και αν με αυτή την ιδιότητα διέπραξε μια σειρά εγκλημάτων, όπως την επίθεση στους Αιγύπτιους αλιεργάτες στο Πέραμα, την επίθεση σε μέλη του ΚΚΕ την ώρα που έκαναν αφισοκόλληση, τη δολοφονία του Σαχζάτ Λουκμάν και τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι.
Η άνοδος της Χ.Α. κάθε άλλο παρά τυχαία ήταν. Η εμφάνισή της αντιμετωπίστηκε ως διέξοδος για τη δυσαρέσκεια της κοινωνικής πραγματικότητας, και ειδικότερα ως υποκατάστατο του ρόλου της κυρίαρχης πολιτικής, αρθρώνοντας δήθεν «αντικυβερνητικό» λόγο, ενώ παράλληλα εξυπηρετούσε και εξυπηρετεί τα συμφέροντα του αστικού κράτους. Με το ρόλο του «σωτήρα για τον ελληνικό λαό», άρθρωσε συστηματικά ναζιστικό και αντιμεταναστευτικό λόγο, συγκροτώντας τάγματα εφόδου, άλλοτε τα βράδια, δολοφονώντας και χτυπώντας μετανάστες και αντιφασίστες, και άλλοτε τα πρωινά, τραμπουκίζοντας νομιμοποιημένα οποιονδήποτε μπροστά σε κάμερες των αστικών ΜΜΕ.
Φυσικά, η εγκόλπωση της νομιμοποίησης της Χ.Α. δεν έγινε αποδεκτή από την κοινωνία αμέσως, αλλά χρειάστηκε βοήθεια από το αστικό κράτος γενικότερα. Αξίζει να σημειώσουμε τη συστηματική συστημική στήριξη της Χρυσής Αυγής κατά την περίοδο 2010-2013, όταν τα ΜΜΕ κάλυπταν τις εξωστρεφείς δράσεις της παρουσιάζοντάς την σαν τον καλό Σαμαρείτη της γειτονιάς, και έδιναν χώρο στους εκπροσώπους της σε δελτία ειδήσεων και πάνελ. Οι εθνικιστικές θέσεις και η βία της Χ.Α. νομιμοποιήθηκαν ως οι «ακραίες» εκφράσεις ενός νόμιμου κόμματος, το οποίο παρείχε κοινωνικό έργο οργανώνοντας συσσίτια και αιμοδοσίες (μόνο) για Έλληνες.
Όσον αφορά το κομμάτι του προσφυγικού, και συγκεκριμένα τις αυξημένες ροές προσφύγων και προσφυγισσών από το 2015 περίπου και μετά, η Χ.Α. έπαιξε και πάλι το ρόλο της μακριάς χείρας του αστικού κράτους, καθώς η ναζιστική συμμορία δε σταμάτησε ποτέ να αρθρώνει αντιμεταναστευτικό λόγο. Ταυτόχρονα, επιδόθηκε στη συγκρότηση ομάδων «αγανακτισμένων πολιτών», οι οποίοι δεν μπορούσαν να ανεχτούν τα παιδιά τους να πηγαίνουν στο ίδιο σχολείο με τους μετανάστες που έχουν αρρώστιες (!), ούτε και να συνυπάρχουν με ανθρώπους με διαφορετική θρησκεία από τη δική τους. Δεν ήταν λίγες δε οι φορές που «άγνωστοι» επιτέθηκαν σε δομές φιλοξενίας προσφύγων, προκαλώντας ζημιές και τραυματισμούς σε προσφύγισσες και εργαζόμενα σε ΜΚΟ.
Θεωρούμε δεδομένο ότι όλα τα εγκλήματα που διέπραξαν τα μέλη της Χρυσής Αυγης έγιναν στα πλαίσια ενός συνολικότερου σχεδίου και της εξυπηρέτησης μίας συγκεκριμένης ιδεολογίας, και δηλώνουμε πως ο κόσμος μας δεν τους χωρά. Γι’ αυτό η καταδίκη της Χ.Α. και ο χαρακτηρισμός της ως εγκληματική οργάνωση μπορεί να βοηθήσει σε μία ευρύτερη καταβαράθρωση της δράσης της και να την απονομιμοποιήσει στα μάτια της κοινωνίας. Η εντεινόμενη, ωστόσο, κατάσταση εκφοβισμού και ανοχής της κοινωνίας δε λύνεται μόνο με τη δικαστική καταδίκη των μελών της Χ.Α. Η κοινωνία πρέπει να αντισταθεί σε όλα τα φαινόμενα εκφασισμού και να τα καταδικάσει, είτε αυτά προέρχονται οργανωμένα από ακροδεξιές οργανώσεις τύπου Χ.Α., είτε από μεμονωμένα άτομα. Ο φασισμός, ο ρατσισμός και ο σεξισμός δηλώνουν παρόντες κάθε φορά που κάποιος καταφέρεται εναντίον των μεταναστών, εκφράζει απόψεις υπέρ του βιασμού και επιρρίπτει τις ευθύνες στα θύματα της καταπίεσης. Υπάρχουν στα γεγονότα στη Μανωλάδα, στη Σαλαμίνα, στη Μυτιλήνη και στα Καμένα Βούρλα, στις αυλόπορτες των σχολείων, στην ενδοοκογενειακή βία και στον «αγανακτισμένο πολίτη» που διώχνει τη βάρκα με τις μετανάστριες στη Λέσβο με ύβρεις και ειρωνικές ατάκες για να διασκεδάσει το φιλοθεάμον κοινό του. Όλες αυτές οι ενέργειες δε σηκώνουν πλάκα, ούτε μπορούν να ελαφρυνθούν με τη δικαιολογία ότι ειπώθηκαν με τη μορφή χιούμορ, αλλά φανερώνουν όλο το συντηρητισμό και την απανθρωπιά μερίδας της κοινωνίας. Δεν υπάρχει τρόπος του λέγειν», αλλά «τρόπος του πράττειν», και όταν αυτός στρέφεται εναντίον άλλων, πολλές φορές μάλιστα εναντίον των πιο «αδυνάτων», θα μας βρίσκει απέναντί του. Ο ρατσισμός, ο φασισμός και ο σεξισμός δεν μπορούν να αποτελούν καθημερινότητα στη ζωή μας.
Ως εργαζόμενα σε ΜΚΟ, δε θα μείνουμε σιωπηλά. Ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωπα με τα φασιστικά και ρατσιστικά αντανακλαστικά της κοινωνίας. Εργαζόμαστε σε δομές που ασχολούνται με τη βοήθεια των ευάλωτων κομματιών της κοινωνίας, όπως είναι οι προσφύγισσες και οι μετανάστες, τα ΑΜΕΑ, οι γυναίκες που αντιμετωπίζουν έμφυλη βία, η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, οι άπορες, οι τοξικοεξαρτημένοι και οι ψυχικά νοσούντες. Όλες και όλοι διαπιστώνουμε καθημερινά την υποβάθμιση των κομματιών αυτών από την κοινωνία, την αδιαφορία απέναντι στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και την ταυτόχρονη αντιμετώπισή τους από τις διοικήσεις των ΜΚΟ ως μέσο για περισσότερα κέρδη και ανάδειξη, και όχι ως άτομα που επιθυμούν να ενταχθούν ισότιμα στην κοινωνία. Επίσης, δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε αντιμετωπίσει φραστικές και σωματικές επιθέσεις επειδή ακριβώς δουλεύουμε σε τομέα που ασχολείται με τη στήριξη των ευάλωτων.
Επειδή μας αφορά όλες και όλους, το ΣΒΕΜΚΟ, ως μέρος του ευρύτερου εργατικού κινήματος, καλεί σε 24ωρη απεργία την Τετάρτη 7 Οκτώβρη, ημέρα ανακοίνωσης της απόφασης στη δίκη της Χ.Α., και συγκέντρωση στις 9:30 στο Εφετείο Αθηνών (γωνία Αλεξάνδρας και Λουκάρεως).
ΖΟΥΜΕ – ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ – ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ