Στις ΜΚΟ…οι εργαζόμενοι είναι απειλούμενο είδος!
Τον τελευταίο χρόνο, με κύρια αιτιολογία τα ελλείμματα στους προϋπολογισμούς, έγιναν συνολικά 11 απολύσεις στις περιβαλλοντικές Μη-Κυβερνητικές Οργανώσεις Δίκτυο Μεσόγειος SOS, Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, και WWF Ελλάς. Επίσης, οι αποδοχές αρκετών εργαζόμενων μειώθηκαν, ενώ άλλοι τέθηκαν σε καθεστώς ημι-απασχόλησης.
Καθώς οι ΜΚΟ είναι σθεναρά ενάντιες σε κάθε είδους συμβιβασμούς και «εκπτώσεις» (περιβαλλοντικές, κοινωνικές, ανθρωπιστικές), θα περίμενε κανείς, στη δίνη της οικονομικής κρίσης, να τηρήσουν την ίδια στάση και για τους ανθρώπους στους οποίους οφείλουν την ύπαρξή τους. Μάλλον αφελώς: αντίθετα, ακολουθούν το παράδειγμα των υπολοίπων εργοδοτών. Απολύουν τους πιο χαμηλόμισθους και αυτούς που βρίσκονται στα χαμηλά της ιεραρχίας των οργανώσεων.
Όχι τυχαία.
Γιατί η κοινωνία μας ήταν και είναι ιεραρχημένη, ανάλογα με την τάξη, τη φυλή, το φύλο. Γιατί με την κρίση η ιεράρχηση αυτή οξύνεται και δείχνει ξεκάθαρα τα κοφτερά της δόντια. Γιατί εδώ και τρία χρόνια, αρχίζουμε και βλέπουμε τις πιο σοβαρές συνέπειες της υποτίμησης των ζωών μας. Και σε αυτή την κατάσταση πολλοί – όχι μόνο οι «από πάνω», αλλά και οι συνάδελφοί μας – θα κλιθούμε να πάρουμε θέση.
Τι θέση θα πάρουμε τώρα που κάποιοι από εμάς αρχίζουν να «περισσεύουν»; Τι θέση θα πάρουμε μπροστά στο δίλημμα «ή η επιβίωση της οργάνωσης ή η ζωή των εργαζόμενων»; Τι θέση θα πάρουμε όταν ερωτηθούμε αν οι ζωές μας είναι η μόνη προτεραιότητα; Όταν κριθούμε αναλώσιμοι, ά-χρηστοι;
Οι ικανότητές μας όμως δεν είναι άχρηστες για την κοινωνία. Οι εργαζόμενοι στις ΜΚΟ παράγουμε εντατικά και υλοποιούμε με μεράκι πολύτιμο έργο. Οι ώρες εργασίας μας, ο πλούτος των ιδεών μας, ο κόπος μας, εξασφαλίζουν πολύτιμες υπηρεσίες σε ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, διασώζουν μοναδικές νησίδες του φυσικού περιβάλλοντος. Επιλέξαμε με κριτήρια ηθικά, ιδεολογικά, να προσανατολίσουμε την παραγωγική μας δημιουργικότητα στους συγκεκριμένους σκοπούς.
Παρόλα αυτά είμαστε πάντα αυτοί που θα γευτούν πρώτοι τα «αδιέξοδα» από την σημερινή πολιτική κατάσταση. Από την μονομερή κήρυξη επίθεσης στο κόσμο των εργαζομένων. Από την επίθεση κατά της κοινωνίας – με την καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος και των δομών κοινωνικής πρόνοιας. Από την διαίρεση των εργαζόμενων σε ομάδες (σε χρηματοδοτημένα προγράμματα και μη, σε οπαδούς και μη κ.α.), τις άνισες περικοπές ανάμεσα σε αυτές, την απόλυση των χαμηλόμισθων, την συχνή τακτική αποσιώπησης των πραγματικών λόγων των περικοπών. Από τους χορηγούς που δεν ενδιαφέρονται πια να πρασινίσουν το προφίλ τους – όχι γιατί δεν έχουν λεφτά, αλλά επειδή δεν βλέπουν τον λόγο, καθώς μεγάλο μέρος της κοινωνίας πια υποστηρίζει την ραγδαία ανάπτυξη ως μοναδική έξοδο από την κρίση!
Οι διοικήσεις των ΜΚΟ, με τις απολύσεις, παίρνουν θέση υπέρ μιας τέτοιας ανάπτυξης. Αυτό που δε λένε όμως, το βιώνουν σήμερα οι απολυμένοι συνάδελφοί μας: η ανάπτυξη αυτή χτίζεται πάνω στις πλάτες των εργαζόμενων.
Εκφράζουμε την αμέριστη αλληλεγγύη μας στους απολυμένους συνάδελφους.
Και επειδή κανένας δε θα το κάνει για εμάς,
καλούμε τους συνάδελφους να σταθούν υποστηρικτικά στους απολυμένους θέτοντας ως προτεραιότητα την άμεση ανάκληση των απολύσεων και την αποφυγή μελλοντικών.
ΣΒΕΜΚΟ
Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις