Το Σάββατο, 6 Ιουνίου, πραγματοποιήθηκε η “13η γιορτή εθελοντισμού” με τη συμμετοχή πολλών Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων. Από αυτή τη “γιορτή” δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι εργαζόμενοι που εργάζονται “εθελοντικά” πέραν του ωραρίου και οι άνεργοι εξαναγκασμένοι “εθελοντές”. Ακολουθεί το κείμενο που μοίρασαν μέλη του ΣΒΕΜΚΟ.
Εθελοντές;
Γιατί όχι εργαζόμενοι;
Τα τελευταία χρόνια, με πρόφαση την οικονομική κρίση και προκειμένου να καλυφθούν τα τεράστια κενά που άφησε πίσω της η αποδόμηση κρατικών δομών (κοινωνική πρόνοια, προστασία του περιβάλλοντος κ.λπ.) είδαμε την άνθιση του υποχρεωτικού «εθελοντισμού» σε όλες τις πτυχές του. Από τις δράσεις κοινωνικής αποβλάκωσης «ακτιβιστών» τύπου Atenistas μέχρι την άμισθη εργασία λόγω της συρρίκνωσης των θέσεων εργασίας, η διαχείριση της κρίσης έγινε προνομιακό πεδίο εκμετάλλευσης «εθελοντών».
Η εθελοντική προσφορά, από έννοια βασιζόμενη στην ελεύθερη βούληση και τη χωρίς καταναγκασμό δράση, μετατράπηκε σε υποχρεωτικό στάδιο και απαραίτητο «προσόν» για μελλοντική πρόσληψη. Η εκπαίδευση ή η προηγούμενη επαγγελματική εμπειρία πλέον δεν επαρκούν, αν δεν δώσουμε δείγματα «εκούσιας, αυθόρμητης και εθελοντικής» προσφοράς, με άλλα λόγια δείγματα υψηλής ανοχής στην εκμετάλλευση της εργασιακής μας δύναμης.
Στο χώρο των ΜΚΟ ιδιαίτερα, αντιμετωπίζουμε ολοένα και συχνότερα το φαινόμενο ο «εθελοντισμός» να υποκρύπτει σχέση εξαρτημένης –απλά μαύρης και απλήρωτης- εργασίας, όπου οι «εθελοντές» καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες των ΜΚΟ, οι οποίες θα έπρεπε να καλύπτονται από μισθωτούς εργαζομένους. Δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις ΜΚΟ που αναζητούν «εθελοντές» για πενθήμερη και οκτάωρη απασχόληση ή αναρτούν αγγελίες για «εθελοντή υπεύθυνο διαχείρισης προγραμμάτων», «εθελοντή λογιστή, διερμηνέα» κ.λπ.
Αρκετές ΜΚΟ προτάσσουν τον εθελοντισμό για να καλύψουν κατάφωρες παραβιάσεις της εργατικής και ασφαλιστικής νομοθεσίας, όπως την εργασία χωρίς σύμβαση, την απασχόληση πέραν του ωραρίου, κατά τα Σαββατοκύριακα ή τις επίσημες αργίες. Ταυτόχρονα, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι στις ΜΚΟ, όταν διεκδικούμε το σεβασμό των αυτονόητων εργασιακών μας δικαιωμάτων, ερχόμαστε αντιμέτωποι με παράλογες επιθέσεις στην ηθική και το αίσθημα αλληλεγγύης μας, καθώς δεν «ενστερνιζόμαστε τους ευγενείς σκοπούς και την προσφορά της οργάνωσης στους αδύναμους και κοινωνικά αποκλεισμένους».
Ωστόσο, είμαστε εμείς οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι -συχνά εξαναγκασμένοι- εθελοντές που παράγουμε εντατικά και υλοποιούμε το έργο των ΜΚΟ. Όπως και τόσοι άλλοι κλάδοι, έχουμε να αντιμετωπίσουμε την εργασιακή επισφάλεια και την υποτίμηση και απαξίωση της δουλειάς μας. Επιλέξαμε με κριτήρια ηθικά και ιδεολογικά, να διοχετεύσουμε την παραγωγική μας δημιουργικότητα στους συγκεκριμένους σκοπούς, αλλά δεν θα δεχτούμε την καταπάτηση των εργασιακών μας δικαιωμάτων με καμία πρόφαση.
Διεκδικούμε:
–ρύθμιση και προστασία του εθελοντισμού, μέσω της εφαρμογής της εργατικής νομοθεσίας και να μπει τέλος στον «εθελοντισμό» που προωθεί ευρύτερη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων
-σταθερή εργασία και ασφάλιση για όλους τους εργαζομένους στον κλάδο
-αναγνώριση του πραγματικού καθεστώτος εργασίας μας
-τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας και την επαναπρόσληψη όλων των απολυμένων συναδέλφων
Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις-ΣΒΕΜΚΟ