Το Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στις ΜΚΟ, συμμετέχει, από κοινού με άλλα σωματεία, συλλογικότητες και εργατικές λέσχες στη διεθνή ημέρα κινητοποίησης ενάντια στο φασισμό και το ρατσισμό, το Σάββατο 18 Μαρτίου (συγκέντρωση στις 3 μ.μ. στην πλατεία Ομονοίας και πορεία προς τη Βουλή και τα γραφεία της Ε.Ε.).
Ένας χρόνος συμπληρώνεται από την ντροπιαστική συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας, η οποία ανταλλάσσει ανθρώπινες ψυχές με έναν πακτωλό χρημάτων. Ένα κανονικό παζάρι μεταξύ της Ε.Ε. και μίας χώρας που το καθεστώς της διολισθαίνει κάθε μέρα προς τη δικτατορία. Η συμφωνία αυτή ήρθε να αντικαταστήσει το πρόγραμμα μετεγκατάστασης, που αυθαίρετα χώριζε τους ανθρώπους ανάλογα με τη χώρα καταγωγής τους και όχι βάση των πραγματικών τους αναγκών.
Στην Ελλάδα, τα κέντρα υποδοχής μετατρέπονται σε κλειστά κέντρα κράτησης με ταπεινωτικούς όρους για τους ανθρώπους που βρίσκονται εκεί. Οι μετανάστες και οι μετανάστριες καλούνται να ζήσουν κάτω από άθλιες συνθήκες διαβίωσης χωρίς στέγη και θέρμανση, ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, επαρκή σίτιση και τα στοιχειώδη για μία αξιοπρεπή ζωή. Μέσα σε φυλακές και κρατητήρια, όπως εκείνα του Ελληνικού και της Π. Ράλλη, στοιβάζονται τα όνειρα για μία καλύτερη ζωή, μεταναστών και μεταναστριών που διεκδικούν το αυτονόητο.
Σε αυτή τη συνθήκη, οι ΜΚΟ αντιμετωπίζουν τους πρόσφυγες σαν «αριθμούς» βάσει των δεσμεύσεων τους προς τους χρηματοδότες, ενώ η ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών αντικατοπτρίζεται σε «δείκτες απόδοσης». Ταυτόχρονα, παρά τη ραγδαία αύξηση των χρημάτων αλλά και των προγραμμάτων που λαμβάνουν, συνεχίζουν να μην αναγνωρίζουν το πραγματικό καθεστώς εργασίας (με αυτασφάλιση, «εθελοντική» (δηλαδή ανασφάλιστη) εργασία και ολιγόμηνες συμβάσεις έργου), να καθυστερούν μήνες την καταβολή των δεδουλευμένων και να μην πληρώνουν υπερωρίες. Κοινός τόπος είναι, επίσης, ο εκφοβισμός και οι εκδικητικές συμπεριφορές προς όσους και όσες εργαζόμενους/-ες διεκδικούν αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας.
Στην Αμερική και στην Ευρώπη υψώνονται οι σημαίες του εθνικισμού και η ρητορεία της μισαλλοδοξίας. Από άκρη σε άκρη της ηπείρου οι μετανάστες/στριες δαιμονοποιούνται και βαφτίζονται υπεύθυνοι για την κρίση που έχει ξεσπάσει με ευθύνη μίας χρεοκοπημένης πολιτικής και οικονομικής ελίτ. Η τελευταία είναι υπεύθυνη για την έκβαση των πολέμων στη Μέση Ανατολή και στις χώρες της Β. Αφρικής, και για το συνεχές αιματοκύλισμα και ξερίζωμα των κατοίκων της.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες που δημιουργούνται, ντόπιοι και μετανάστες/στριες καλούμαστε να δούμε τις ζωές μας μέσα από ένα κοινό πρίσμα αγώνα. Ο κοινός αυτός αγώνας συναντιέται, αφενός, στην επιδίωξή μας για αξιοπρεπή διαβίωση και εργασία και, αφετέρου, στα όνειρά μας να νοηματοδοτήσουμε εμείς οι ίδιοι/ες το παρόν και το μέλλον μας, αρνούμενοι/ες τις υποδείξεις των διαφόρων τύπου ειδικών και των αφεντικών της Ε.Ε.
Κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών/στριών για την οικοδόμηση ενός κόσμου αλληλεγγύης, ισότητας και ελευθερίας για όλους και όλες
Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στις ΜΚΟ (ΣΒΕΜΚΟ)