Ανοιχτό κάλεσμα εργαζομένων ΜΚΟ σε αντίσταση στην πολιτική των εξώσεων των προσφύγων
Περίπου ένα μήνα πριν, έγινε γνωστή η αιφνιδιαστική απόφαση του Υπουργείου Μεταναστευτικής Πολιτικής σχετικά με το σταδιακό τερματισμό της φιλοξενίας προσφύγων που έχουν λάβει θετική απάντηση στο αίτημα ασύλου, ξεκινώντας από όσες και όσους αναγνωρίστηκαν ως πρόσφυγες πριν την 31η Ιουλίου του 2017. Παράλληλα, αποφασίζει τη διακοπή της οικονομικής βοήθειας που τους παρέχεται μέχρι σήμερα, με ευθύνη της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Παρά το γεγονός ότι παρόμοιες αποφάσεις είχαν ανακοινωθεί στο παρελθόν -και τότε αποδείχτηκε ότι ήταν αδύνατο να εφαρμοστούν- αυτή τη φορά το Υπουργείο και οι εταίροι του φαίνονται αποφασισμένοι να εξωθήσουν μεγάλη μερίδα των προσφύγων που ζουν στην Ελλάδα σε αστεγία, αναγκάζοντάς τους να εγκαταλείψουν τα διαμερίσματα ή τα camps στα οποία διαμένουν έως τις 31/3/2019 και αφήνοντας τους χωρίς κανένα εισόδημα.
Από το 2015, με το ξεκίνημα αυτού που αργότερα ονομάστηκε «προσφυγική κρίση», ήταν εμφανής η επιλογή του κράτους να αναθέσει την ευθύνη κάλυψης των αναγκών των προσφυγικών πληθυσμών, με την προσέλκυση και τη διαχείριση υπέρογκων χρηματοδοτικών κεφαλαίων, στις ΜΚΟ. Το «προσφυγικό» παρουσιάζεται σαν μία προσωρινή συνθήκη εξαίρεσης, οι υπηρεσίες παρέχονται με –διαρκώς μετακυλιόμενη – ημερομηνία λήξης και οι πρόσφυγες στις ΜΚΟ εγκλωβίζονται σε ένα καθεστώς επισφάλειας και αβεβαιότητας με τρίμηνες παρατάσεις φιλοξενίας. Η «ΜΚΟποίηση» της διαχείρισης των αναγκών των προσφύγων σε υγεία, στέγαση, εκπαίδευση, νομική υποστήριξη, μετακινήσεις, διερμηνεία κλπ. δημιούργησε και συντήρησε με τις ευχές του κράτους μία οριακή κατάσταση που συμβάλει στη θυματοποίησή τους, στον έλεγχο και την καταστολή των προσφυγικών πληθυσμών και στον περιορισμό των προσφυγικών ροών, ενώ ταυτόχρονα αφήνει το περιθώριο για μια μεγάλη κερδοφόρα “μπίζνα” για τους εταίρους του, τις ΜΚΟ. Στη λογική της μεγιστοποίησης του κέρδους, οι διοικήσεις των ΜΚΟ όλα αυτά τα χρόνια λειτουργώντας με μια σειρά από εργοδοτικές αυθαιρεσίες επένδυσαν στην υπερεκμετάλευση του εργατικού τους δυναμικού τους παραβιάζοντας κάθε εργατική νομοθεσία δημιουργώντας και συντηρώντας ένα καθεστώς εργασιακής γαλέρας.
Την ώρα, λοιπόν, που το κράτος με τη συνολική διαχείριση του προσφυγικού στοχεύει στην κατασκευή εξαρτημένων, ευάλωτων «ωφελούμενων», χωρίς την παραμικρή δυνατότητα αυτενέργειας και χειραφέτησης, το Υπουργείο στηρίζει τη δικαιολόγηση της απόφασης σε δύο άξονες:
- Αρχικά, υποστηρίζει ότι η κατοχύρωση προσφυγικής ιδιότητας συνεπάγεται αυτόματα και τη δυνατότητα κοινωνικής ένταξης, ανεύρεσης εργασίας και στέγης. Το κράτος γνωρίζει πολύ καλά πως οι υπό έξωση πρόσφυγες -κατά τον ίδιο τρόπο που φιλοξενούνταν έκτακτα και προσωρινά- δεν απέκτησαν ποτέ πρόσβαση σε προγράμματα ένταξης (πχ. μαθήματα ελληνικής γλώσσας ή συμβουλευτική στην ανεύρεση εργασίας) καθώς αυτά απλούστατα δεν υπήρχαν. Ουσιαστικά η ανεπαρκής παροχή πρόνοιας από το κράτος -διαμεσολαβημένη από τις ΜΚΟ- λειτούργησε σαν ένα εξαρτησιογόνο παυσίπονο, που προσωρινά «ανακούφιζε» με το χειρότερο τρόπο άμεσες ανάγκες επιβίωσης, χωρίς όμως να υπάρχει καμιά ενέργεια ή πολιτική που θα οδηγούσε στην υποτιθέμενη ένταξή τους στο ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο. Το σύγχρονο νεοφιλελεύθερο καθεστώς άλλωστε, έχει τη “συνήθεια” να παράγει αποκλεισμούς και περιθωριοποιήσεις, πνίγοντας προσπάθειες χειραφέτησης, αντιδρώντας σε μορφές οργανωμένης αλληλεγγύης. Αντίθετα, προωθεί τον επιδοτούμενο ανθρωπισμό των ΜΚΟ, που αναπαράγει και συντηρεί το δίπολο του φιλεύσπλαχνου αφέντη και των εξαρτώμενων παριών, του κυρίαρχου και δυνατού έναντι του«αδυνάμου» .
- Αφ’ ετέρου, κάνει ξανά την εμφάνισή της η πρόφαση για «αποσυμφόρηση» των Κέντρων Υποδοχής και Ταυτοποίησης στα σημεία εισόδου. Η ελληνική Κυβέρνηση, λοιπόν, τρία χρόνια μετά την υπογραφή της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας, που μετατρέπει τα νησιά του Αιγαίου σε «αποθήκες» ανθρώπων, τα κέντρα υποδοχής σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και τις ΜΚΟ που δραστηριοποιούνται εκεί σε ανθρωποφύλακες, δε διστάζει να χρησιμοποιήσει τους – με δικιά της ευθύνη – στοιβαγμένους σε σκηνές αιτούντες άσυλο στη Μόρια για να δικαιολογήσει τη βαναυσότητα την οποία επιβάλλει στις ζωές των προσφύγων στο κέντρο της Αθήνας.
Οι διοικήσεις των ΜΚΟ, παρά τις προσχηματικές τους ενστάσεις, αποδέχονται την απόφαση και συνυπεύθυνα εφαρμόζουν το σχέδιο των εξώσεων προσαρμόζοντάς το η καθεμία στο δικό της εταιρικό πλάνο. Εξίσου προσχηματική είναι στο κείμενο της απόφασης η “πρόνοια” για την προστασία της ευαλωτότητας ανάμεσα στους υπό έξωση πρόσφυγες, η οποία αναθέτει στις ΜΚΟ και επιβάλει στους πρόσφυγες μια εκ νέου αξιολόγηση της ευαλωτότητας τους η οποία θα τους επιτρέψει να κερδίσουν μια μικρή παράταση στο αυτονόητο δικαίωμα τους για στέγαση. Κατά συνέπεια, απαιτείται από εμάς, τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες σε ΜΚΟ, να συμβάλουμε στην περαιτέρω θυματοποίηση και τον επανατραυματισμό των υπό έξωση ατόμων, λογοδοτώντας σχετικά με την ευαλωτότητά τους και συμμετέχοντας στη λογική «ο πιο ευάλωτος κερδίζει», ενώ ταυτόχρονα οι ίδιες και οι ίδιοι πρόσφυγες εξωθούνται στην «κατασκευή» της ευαλωτότητας.
Ως εργαζόμενοι και εργαζόμενες στις ΜΚΟ, αρνούμαστε να παραμείνουμε απαθείς στην κατάσταση που διαμορφώνεται δίπλα μας, στις σκηνές των στρατοπέδων συγκέντρωσης, στα απομονωμένα camps της ενδοχώρας, στις μισθώσεις διαμερισμάτων στο κέντρο των πόλεων. Δεν αποδεχόμαστε την εμπλοκή μας στη χρησιμοποίηση της ευαλωτότητας ως εργαλείο διαχείρισης προσφυγικών ροών και δεν προσφέρουμε την εργασία μας στην κατεύθυνση της εξαθλίωσης και του ελέγχου του προσφυγικού πληθυσμού. Από την καθημερινή μας επαφή με τους πρόσφυγες γνωρίζουμε πολύ καλά τις ανάγκες τους, τις αγωνίες τους και τον καθημερινό αγώνα που δίνουν όπως επίσης και τις επιπτώσεις των πολιτικών κράτους και ΜΚΟ στην ζωή τους. Η επισφάλεια στη ζωή των προσφύγων είναι η άλλη όψη της δικής μας εργασιακής αβεβαιότητας και απέναντι σε αυτά προτάσσουμε την αλληλεγγύη και τους κοινούς μας αγώνες. Δεν μπορούμε παρά να εναντιωθούμε για μια ακόμα φορά στην εργοδοσία των ΜΚΟ και να σταθούμε αδιαπραγμάτευτα στο πλευρό των προσφύγων και αλληλέγγυοι/αλληλέγγυες στους αγώνες τους για ζωή, ελευθερία, αυτοδιάθεση και αξιοπρέπεια. Προσληφθήκαμε για να συμβάλλουμε στην κάλυψη των αναγκών του προσφυγικού πληθυσμού, όχι για να εξαναγκάζουμε τους πρόσφυγες σε αστεγία και εξαθλίωση.
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ ΤΗ ΜΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΤΑΙΡΩΝ ΤΟΥ ΠΟΥ ΕΞΩΘΕΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΣΤΗΝ ΑΣΤΕΓΙΑ
ΚΑΛΟΥΜΕ ΚΑΙ ΣΤΗΡΙΖΟΥΜΕ ΚΑΘΕ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΗ ΣΕ ΜΚΟ ΝΑ ΜΗΝ ΥΛΟΠΟΙΗΣΕΙ ΕΝΤΟΛΕΣ ΠΟΥ ΣΤΕΚΟΝΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΝΤΙΠΟΔΑ ΤΗΣ ΔΙΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΑΞΙΟΠΡΕΠΟΥΣ ΔΙΑΒΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΕΧΕΙ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗΣ Η ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑΣ ΕΞΩΣΗΣ
ΑΝΤΙΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ ΣΤΙΣ ΕΝΤΟΛΕΣ ΤΩΝ ΔΙΟΙΚΗΣΕΩΝ ΤΩΝ ΜΚΟ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ
ΑΛΛΗΛΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΑΠΟΦΑΣΗΣ
ΚΑΛΟΥΜΕ ΤΟΥΣ/ΤΙΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ/ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΕΣ ΣΕ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΕΓΑΣΗΣ ΣΕ ΣΥΝΔΙΑΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΔΡΑΣΕΩΝ ΜΑΣ ΣΕ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 02/04 ΣΤΙΣ 18:00 ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΣΤΟ ΚΤΙΡΙΟ ΓΚΙΝΗ