Στις αρχές Μαρτίου το Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής δημοσίευσε απόφαση η οποία προβλέπει τις πρώτες μαζικές εξώσεις προσφύγων/προσφυγισσών που διαμένουν σε διαμερίσματα και camps χρηματοδοτούμενα από την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Έκτοτε, οι ΜΚΟ που διαχειρίζονται στεγαστικά προγράμματα ζητούν από εμάς, τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους σε αυτές, να πραγματώσουμε τις εξώσεις, ενημερώνοντας τα υπό έξωση άτομα να εγκαταλείψουν τη στέγη τους και αξιολογώντας ποια από αυτά δικαιούνται ολιγόμηνη παράταση διαμονής. Με λίγα λόγια, απαιτούν από εμάς, τις/τους επισφαλώς εργαζέμενες/εργαζόμενους σε ΜΚΟ να συμβάλλουμε με την εργασία μας στην περαιτέρω εξαθλίωση του προσφυγικού πληθυσμού και να οδηγήσουμε ανθρώπους στην αστεγία και τη φτώχεια. Όσες και όσοι από μας αρνούνται να υλοποιήσουν την απόφαση απειλούνται με απόλυση ή βλαπτικές μεταβολές.
Σε μας είναι ξεκάθαρο ότι οι εξώσεις, οι αποκλεισμοί, η εξώθηση στην αστεγία και τη φτώχεια δεν έχουν ημερομηνία έναρξης ή λήξης. Παρόλα αυτά είναι μια τομή στο συνεχές της θεσμικής και κανονικοποιημένης βαρβαρότητας με την οποία εντείνεται η λογική του “αποκλεισμού” στη διαχείριση των προσφυγικών και άλλων “ευάλωττων” -όπως τους χαρακτηρίζουν- πληθυσμών. Στο βαθμό που αυτό συμβαίνει μέσα από την καθημερινή μας συμμετοχή στην παραγωγική διαδικασία, αποτελεί σαφώς και μια στιγμή όπου καλούμαστε να επιλέξουμε πώς θα εργαζόμαστε, πώς θα αγωνιζόμαστε, πώς θα ζούμε. Η εργασιακή μας καθημερινότητα χαρακτηρίζεται, μεταξύ άλλων, από εντατικοποίηση, επισφάλεια, εκφοβισμό και εργασιακές παραβιάσεις, οπότε δε μας λείπουν οι λόγοι να συζητάμε για ζητήματα που συνηθίζουμε να αποκαλούμε “συντεχνειακά”. Ο αγώνας μας, ωστόσο, ενάντια στις εξώσεις προφύγων αφορά το ίδιο το περιεχόμενο της εργασίας μας στο θεμελιακό πυρήνα του και σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί έναν αγώνα στήριξης σε έναν διακριτό Άλλο. Πολλές και πολλοί από μας προσληφθήκαμε φέροντας την προσφυγική ιδιότητα. Πολλοί και πολλές από εμάς αναμετριόμαστε με την εξάλειψη της διάκρισης ανάμεσα σε “εμάς” και “εκείνες/εκείνους”, αρνούμαστε το ρόλο του μεσολαβητή βάρβαρων πολιτικών, διεκδικούμε το δικαίωμα να ορίζουμε τους όρους της εργασίας μας και συμβάλλουμε στους κοινούς μας αγώνες στην κοινή πολυπολιτισμική μας εργασιακή συνθήκη.
Ακολουθεί η ανακοίνωση της Συνέλευσης Ενάντια Στις Εξώσεις Προσφύγων
http://resistevictions.gr/2019/05/20/koino-agwnes-ntopiwn-metanastwn/