Καταγγελία των συνθηκών εργασίας στον ξενώνα ασυνόδευτων ανηλίκων αιτούντων άσυλο της ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ στο Ωραιόκαστρο
Από 01/06 οι εργαζόμενοι και εργαζόμενες του Ξενώνα Ασυνόδευτων Ανηλίκων Αιτούντων Άσυλο της ΑΡΣΙΣ στο Ωραιόκαστρο έχουν ξεκινήσει συλλογικά και δυναμικά έναν αγώνα υπέρ βασικών εργασιακών τους διεκδικήσεων. Εξαναγκασμένοι/ες κυριολεκτικά να προσφέρουν την εργασία τους «εθελοντικά», καθώς παρέμεναν για 10 μήνες απλήρωτοι, οι εργαζόμενοι αποφάσισαν να αντιμετωπίσουν συγκροτημένα την εργοδοσία. Στις 27/04 αποστέλλεται εξώδικο που ζητά από την εργοδοσία αποπληρωμή εντός 24 ωρών. Η εργοδοσία της ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ δίνει στους εργαζόμενους 2 μισθούς, με την υπόσχεση ότι μέχρι τέλη Μαΐου θα τους αποπληρωθούν άλλοι έξι. Μέσα σε αυτό το διάστημα και λίγο πριν την εκπνοή της προθεσμίας τους καταβλήθηκε μόνο άλλος ενάμιση μισθός, αφήνοντας τους με απλήρωτα δεδουλευμένα μόνο…7 μηνών!
Όλο αυτό το διάστημα, παρότι παρείχαν κανονικά τις υπηρεσίες τους -όπως ακριβώς ορίζει η σύμβαση εργασίας τους- και βρίσκονταν σε συνεχείς διαπραγματεύσεις με την εργοδοσία για την αποπληρωμή των δεδουλευμένων τους, η μοναδική απάντηση ήταν πως δεν υπάρχουν χρήματα! Με ομόφωνη απόφαση οι οχτώ εργαζόμενοι/ες (και μέλη του σωματείου) ξεκινούν από 1/6 επίσχεση εργασίας στον ξενώνα ασυνόδευτων ανηλίκων αιτούντων άσυλο έως ότου εξοφληθεί το ποσό που η εργοδοσία τους χρωστάει (7μήνες). Η κίνησή τους αυτή δεν έχει σκοπό να ασκήσει πίεση στους ανήλικους χρήστες της δομής, αλλά στην εργοδοσία. Για αυτό το λόγο, εξάλλου, οι εργαζόμενοι φροντίζουν ο ξενώνας να λειτουργεί με προσωπικό ασφαλείας.
Βασικό επιχείρημα της εργοδοσίας για αυτήν την παρατεταμένη καθυστέρηση των δεδουλευμένων είναι η μη ρευστοποίηση των κονδυλίων για το συγκεκριμένο πρόγραμμα, δηλαδή η μη έγκαιρη καταβολή των χρηματοδοτήσεων από τον χρηματοδότη φορέα, που στην προκειμένη περίπτωση είναι το Υπουργείο Εργασίας. Τι ισχύει όμως αναφορικά με την καθυστέρηση της χρηματοδότησης; Ο μόνος υπόχρεος έναντι των εργαζομένων είναι ο εργοδότης, δηλαδή η διοίκηση της ΜΚΟ, η οποία και οφείλει να καταβάλλει έγκαιρα τη μισθοδοσία τους, ανεξαρτήτως της ροής χρηματοδότησης. Το πώς θα ρυθμιστεί κάτι τέτοιο είναι ζήτημα της εργοδοσίας και όχι του εργαζόμενου, ο οποίος παρέχει κανονικά την εργασία του και δικαιούται να αμείβεται κανονικά. Εξάλλου, είναι αστείο να προβάλλεται πως δεν υπάρχουν χρήματα για τους εργαζόμενους, αυτούς και αυτές δηλαδή που φέρουν εις πέρας το έργο που διατυμπανίζουν οι ΜΚΟ, τη στιγμή που διατίθενται τεράστια ποσά για «το μεταναστευτικό», σε ένα τεράστιο πλυντήριο συνειδήσεων. Προφανώς σε αυτήν την περίπτωση το ότι δεν υπάρχουν τα χρήματα για να λειτουργήσει μια δομή δεν είναι ευθύνη των απλήρωτων εργαζομένων, αλλά της διοίκησης που έχει αναλάβει την υλοποίηση του εκάστοτε έργου.
Στις 9 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε συνάντηση μεταξύ εκπροσώπων του ΣΒΕΨΥΚΟΙ, του ΣΒΕΜΚΟ, της Συνέλευσης Εργαζομένων στις ΜΚΟ Θεσσαλονίκης και του νόμιμου εκπροσώπου της Άρσις Θεσσαλονίκης. Η διοίκηση επέρριψε για μια ακόμη φορά όλες τις ευθύνες στο Υπουργείο, παρουσίασε δε ως δεδομένη τη συνέχιση των καθυστερήσεων στην καταβολή της μισθοδοσίας και στο μέλλον. Δήλωσε ακόμη πως δεν γνώριζε την υποχρέωσή της ως εργοδότη να καταβάλλει αποζημιώσεις απόλυσης στους εργαζομένους, οι οποίοι έχουν γίνει άρρητα, αλλά ουσιαστικά για το νόμο, αορίστου χρόνου, παρόλο που εξακολουθούν να απασχολούνται με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Αντίθετα, η εργοδοσία φαίνεται να περιμένει τη «λήξη της σύμβασής τους» χωρίς περαιτέρω υποχρεώσεις για την ίδια έναντι των εργαζομένων. Δεσμεύθηκε, ωστόσο, για καταβολή 4-5 μισθών μέσα στις επόμενες μέρες και των υπερωριών των εργαζομένων στο μέλλον. Από πλευράς μας, επαναλαμβάνουμε ότι η δεν θα γίνει δεκτή η παραβίαση των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων, με καμία πρόφαση. Αντίθετα θα στηρίξουμε τις διεκδικήσεις και τις κινητοποιήσεις σε όλες τις δομές της Άρσις και όλων των συναδέλφων σε ΜΚΟ, μέχρι την ικανοποίησή τους.
Σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί πως παρόμοιες είναι οι συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα για τους/ις εργαζόμενοι/ες της ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ και στις Κοινωνικές Δομές Αντιμετώπισης της Φτώχειας, οι οποίοι/ες με κινητοποιήσεις διεκδικούν την καταβολή των οφειλόμενων δεδουλευμένων τους (6 μήνες) και απαιτούν παράταση του προγράμματος απασχόλησής τους. Παρομοίως, στον ξενώνα «Εστία Προσφύγων» στην Αθήνα λίγο καιρό πριν οι εργαζόμενοι/ες προχώρησαν σε επίσχεση εργασίας ζητώντας και αυτοί/ες τα δεδουλευμένα τους.
Τα παραπάνω παραδείγματα είναι χαρακτηριστικά των γενικότερων εργασιακών συνθηκών που επικρατούν στις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις:
- «μπλοκάκι» αντί για ασφάλιση στο ΙΚΑ, παρά το εξαρτημένο της εργασίας
- υπερωριακή απλήρωτη απασχόληση
- αναγκαστικός «εθελοντισμός»
- αναλωσιμότητα που επιβάλλουν οι συμβάσεις έργου και ορισμένου χρόνου
- τεράστιες καθυστερήσεις της μισθοδοσίας
- διαρκής εκφοβισμός
- ψυχολογικοί και ηθικοί εκβιασμοί.
Στο όνομα μιας αμφιλεγόμενης «φιλανθρωπίας» και της υποτιθέμενης «κοινωνικής προσφοράς» επιτελούνται συστηματικά σφοδρές καταπατήσεις της εργατικής νομοθεσίας που κρύβονται πίσω από την ταμπέλα του «εθελοντισμού». Αυτό που τείνει να «ξεχνάει» επιμελώς η εκάστοτε εργοδοσία είναι πως πρόκειται για εργαζόμενους και όχι για εθελοντές. Εκμεταλλευόμενοι την ηθική δέσμευση των εργαζομένων απέναντι στους εξυπηρετούμενους, τα αφεντικά πατούν ακριβώς πάνω σε αυτή τη σχέση και χρησιμοποιούν τον εκάστοτε εξυπηρετούμενο (στην παρούσα περίπτωση τους ασυνόδευτους ανήλικους) ως μέσο πίεσης για να αποτρέψουν τον οποιοδήποτε διεκδικητικό αγώνα. Οι οργανώσεις «υπεράσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων» φαίνεται ότι σέβονται τα δικαιώματα όλων πέρα από αυτούς που δουλεύουν σε αυτές. Πίσω λοιπόν από το έργο των ΜΚΟ, από τις συμβολικές ανθρωπιστικές τους δράσεις, υπάρχουν οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες, που πολύ συχνά τελούν σε επισφαλή καθεστώτα, ανασφάλιστοι/ες, υπαμειβόμενοι/ες. Και πρόκειται μάλιστα για ένα καθεστώς που εντείνεται όλο και περισσότερο, καθώς βρίσκεται σε συνάρτηση με τις προσπάθειες του κράτους για ευρύτερη υποτίμηση της εργασίας μας και των μισθών μας, της ζωής μας.
Εμείς από την πλευρά μας δεν μπορούμε παρά να δηλώσουμε την αμέριστη και αδιαπραγμάτευτη αλληλεγγύη μας στον αγώνα των εργαζομένων της ΑΡΣΙΣ και να τους στηρίξουμε ενεργά στη διεκδίκησή τους. Τασσόμαστε, λοιπόν, σε κοινό μέτωπο αγώνα για την αξιοπρέπεια όλων μας, υπερασπιζόμενοι/ες συλλογικά και αποφασιστικά τα εργατικά μας συμφέροντα απέναντι σε αυτά των αφεντικών, ξεκάθαρα ενάντια στις λογικές και πρακτικές της φιλανθρωπίας και του εθελοντισμού που προωθούν οι ΜΚΟ. Επειδή τα αυτονόητα εργατικά δικαιώματα δεν είναι προνόμια, επειδή τίποτα και ποτέ δεν χαρίστηκε από τα αφεντικά, οργανωνόμαστε αδιαμεσολάβητα με όπλο μας την αλληλεγγύη και δεν αφήνουμε κανέναν/καμία μόνο/η απέναντι στην εργοδοτική αυθαιρεσία και τρομοκρατία. Γιατί οι αγώνες μας είναι συλλογικοί και ταξικοί. Γιατί κανείς/καμία μας δεν πρέπει και δεν τρομοκρατείται από κανέναν «ανθρωπιστή», «εθελοντή» εργοδότη ΜΚΟ. Γιατί η αξιοπρέπεια στον εργασιακό μας χώρο είναι πιο δυνατή από το φόβο και τη σιωπή που θέλουν να επιβάλλουν.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΠΛΗΡΩΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΝ ΞΕΝΩΝΑ ΤΗΣ ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ
ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ ΤΟΥΣ
Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στις ΜΚΟ (ΣΒΕΜΚΟ)
Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στο Χώρο της Ψυχικής Υγείας και της Κοινωνικής Πρόνοιας (https://svepsykoi.espivblogs.net/)