Μέσα στην κρίση της παγκόσμιας πανδημίας του κορονοϊού και στην Ελλάδα της δεξιάς και του κεφαλαίου καλλιεργείται με επιτυχία τις τελευταίες εβδομάδες ένα καθεστώς τρόμου και υποταγής. Υπό το πρίσμα της “ατομικής ευθύνης” χτίζεται ένα αφήγημα κατά το οποίο για όποιον/α ασθενεί και σώζεται τα εύσημα παίρνει η κυβέρνηση ενώ για αυτόν/η που πεθαίνει το βάρος μετακινείται στον ανεύθυνο πολίτη που δεν “μένει σπίτι”.
Την στιγμή της καθολικής απαγόρευσης κυκλοφορίας και του κινήματος “μένουμε σπίτι”, το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό καλείται να δώσει μια άνιση μάχη μέσα στο διαλυμένο από τα μνημόνια Εθνικό Σύστημα Υγείας με υποστελεχωμένα νοσοκομεία και ιατρικά κέντρα, χωρίς να έχει στην διάθεσή του ούτε τα βασικά μέσα ατομικής προστασίας. Οι εργαζόμενοι/ες στα φαρμακεία, σε υπηρεσίες Delivery και στα Supermarket έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι/ες με την επέκταση του ωραρίου τους σε εξοντωτικές συνθήκες. Μικρή αχτίδα φωτός στην δυστοπία αποτέλεσε η απόσυρση της ρύθμισης για τα ανοιχτά Supermarket τις Κυριακές καθώς ο κόσμος δεν ανταποκρίθηκε αλλά και κατέκρινε το τελευταίο μέτρο.
Παράλληλα, η κρατική υποκρισία παίρνει σάρκα και οστά μέσα στις φυλακές, στα Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης της Μόριας και των συνόρων και στα camps της ηπειρωτικής Ελλάδας που μετατρέπονται σε κλειστά στρατόπεδα συγκέντρωσης για τον προσφυγικό πληθυσμό ο οποίος στερείται οποιασδήποτε ιατρικής φροντίδας, χωρίς πρόσβαση σε περιπτώσεις ακόμα και σε νερό και σαπούνι με αποτέλεσμα να καλλιεργούνται οι συνθήκες για την εύκολη μετάδοση του ιού με τρομακτικά αποτελέσματα για τους ίδιους και τις ίδιες. Κρατούμενοι/ες, πρόσφυγες/ισσες, άστεγοι/ες και τοξικοεξαρτημένοι/ες φαίνεται να είναι για ακόμα μία φορά πολίτες δεύτερης κατηγορίας σε ό,τι αφορά την μέριμνα για την προστασία τους.
Ταυτόχρονα, η συνθήκη της “έκτακτης ανάγκης” η οποία μας επιβλήθηκε λόγω της πανδημίας αποτελεί μια περίοδο που αφήνει πρόσφορο έδαφος στην εργοδοσία για κάθε λογής αυθαιρεσίας εις βάρος των εργαζομένων. Σαν εργαζόμενοι και εργαζόμενες στον κλάδο των ΜΚΟ είμαστε συνηθισμένοι/ες στις τακτικές εκμετάλλευσης πολύ πριν την συγκεκριμένη συγκυρία. Ωστόσο μέσα σε λίγες μόνο μέρες επώασης της νέας κατάστασης υπάρχουν ήδη εκατοντάδες καταγγελίες από συναδέλφους/ισσες τόσο στον κλάδο μας όσο και σε άλλους κλάδους για τα πολλαπλά χτυπήματα στα εργασιακά μας δικαιώματα. Η εφαρμογή “ευέλικτων προγραμμάτων εργασίας” ειδικά μέσω της τηλε-εργασίας, όπου το ωράριο επεκτείνεται και τροποποιείται χωρίς να υπάρχει το όριο μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής, η μη εφαρμογή των απαραίτητων μέτρων προστασίας (προσωπικό ασφαλείας ώστε να μην υπάρχουν πολλά άτομα στον ίδιο χώρο, παροχή μασκών, γαντιών και αντισηπτικών), οι λεγόμενες “άδειες ειδικού σκοπού”, η μονομερής χορήγηση άδειας άνευ αποδοχών και ο εξαναγκασμός σε χρήση της κανονικής άδειας, η αποποίηση της ευθύνης εργοδοτών που αρνήθηκαν να παρέχουν βεβαιώσεις μετακίνησης στους εργαζομένους/ες τους με την δικαιολογία του μπλοκ παροχής υπηρεσιών παρουσιάζοντάς τους ως ελεύθερους επαγγελματίες είναι μερικά μόνο παραδείγματα καταστρατήγησης των εργασιακών μας δικαιωμάτων. Παράλληλα με τις ανακοινώσεις της κυβέρνησης για την δυνατότητα από τις επιχειρήσεις να απασχολούν τους/τις εργαζόμενους/ες τους στο 50% του χρόνου (και του μισθού) για έξι μήνες, το οποίο θα ωθήσει μεγάλη μερίδα του κόσμου στην ανέχεια, ήδη παρατηρούνται περιστατικά εργοδοτών οι οποίοι ζητούν από τους/τις εργαζόμενους/ες τους μέρος του επιδόματος των 800 ευρώ που θα λάβουν από το κράτος χρησιμοποιώντας κάθε λογής δικαιολογία.
Είναι γεγονός πως η απαγόρευση της κυκλοφορίας και των συναθροίσεων δημιουργεί εμπόδια στη δια ζώσης συνεύρεση και προσπαθεί να χτυπήσει μεταξύ άλλων την συνδικαλιστική δράση αλλά και την συλλογικοποίση εν γένει. Ως σωματείο βάσης υπερασπιζόμαστε και προάγουμε τις ανοιχτές διαδικασίες και την οριζοντιότητα στις συνελεύσεις μας. Κόντρα στην απομόνωση και την «αναστολή» των δράσεων, οι συνελεύσεις μας διεξάγονται διαδικτυακά. Παρά τις δυσκολίες ωστόσο, τώρα περισσότερο από ποτέ πρέπει να διατηρήσουμε τους δεσμούς και την αλληλεγγύη μας. Καλούμε κάθε συνάδελφ@ να επικοινωνεί και να καταγγέλλει στο σωματείο κάθε εργοδοτική παρατυπία στο email: info@svemko.net αλλά και στην σελίδα του ΣΒΕΜΚΟ στο Facebook ώστε να υπάρχει ενημέρωση και συσπείρωση γύρω από τους κοινούς μαςαγώνες. Παράλληλα, καλούμε συναδέλφισσες και συναδέλφους να συμμετέχουν στην εβδομαδιαία συνέλευση του σωματείου, κόντρα στην ανάθεση και την απομόνωση (όποι@ θέλει να συμμετάσχει στην ανοιχτή συνέλευση, μπορεί να στείλει e–mail στο info@svemko.net).
Οι διεκδικήσεις μας δεν μπαίνουν σε παύση. Είναι διαρκείς, δυναμικές και αποτέλεσμα των διαδικασιών βάσης στις οποίες επιλέγουμε να συμμετέχουμε. Αγωνιζόμαστε καθημερινά, με τα προτάγματά μας να είναι πιο σημαντικά από ποτέ, με επαγρύπνηση ώστε το καθεστώς «έκτακτης ανάγκης» να μην γίνει μόνιμο:
Πρόσβαση στην υγεία για όλες και όλους
Προσωπικό Ασφαλείας στις δομές που είναι απαραίτητο με όλα τα απαιτούμενα μέτρα προστασίας
Καμία καταστρατήγηση των εργασιακών δικαιωμάτων
Εξασφάλιση αξιοπρεπούς στέγασης για όλες/ους
Εκκένωση των χώρων κράτησης και μεταφορά σε ασφαλείς χώρους
Αξιοπρεπείς συνθήκες για όλες τις κρατούμενες
Αναστολή της καταβολής ενοικίων και λογαριασμών ΔΕΚΟ
Επιδόματα και βοηθήματα σε όσες το έχουν ανάγκη
Ζούμε μαζί, δουλεύουμε μαζί – Κοινοί αγώνες ντόπιων μεταναστριών