Ο Φάρος Ελπίδας είναι ακόμη μια ΜΚΟ που δραστηριοποείται (και) στο προσφυγικό, και εφαρμόζει την βολική τακτική της καταβολής της μισθοδοσίας ανάλογα με την χρηματοροή. Κι όπως οι υπόλοιπες που λειτουργούν με αυτόν τον τρόπο, την βολεύει να ξεχνά οτι τα εργαζόμενα δεν έχουν υπογράψει σύμβαση με το όποιο υπουργείο ή χρηματοδότη, αλλά με την οργάνωση, και ότι είναι αποκλειστικά δική της ευθύνη η ανεύρεση πόρων και η απρόσκοπτη μισθοδοσία των εργαζομένων για την εργασία τους.
Για όλα μας που δουλεύουμε στο πεδίο, είναι απόλυτα λογικό ένας εργαζόμενος σε ξενώνα ασυνόδευτων ανηλίκων, ήδη δυο μήνες απλήρωτος, να απαιτήσει τα δεδουλευμένα του.
Όχι όμως για το Φάρο Ελπίδας, που αρχικά αντέδρασε με αδιαφορία και απαξίωση στη διαμαρτυρία του συναδέλφου και εν τέλει του ανακοίνωσε πωςη σύμβασή του δεν θα ανανεωθεί στο τέλος του Απρίλη, επικαλούμενοι ξαφνικά την έλλειψη ανάγκης για διερμηνεία στα Φαρσί. Του προτάθηκε να συνεχίσει ως φροντιστής -άλλη μια βολική τακτική πολλών οργανώσεων, για κάλυψης θέσης 2 σε 1. Ο συνάδελφος δεν αποδέχτηκε τη μονομερή βλαπτική μεταβολή των όρων και των συνθηκών εργασίας του.Ανακάλυψε όμως,μετά από επίσκεψη στον ΟΑΕΔ, πως η σύμβασή του ως εκ θαύματος ανανέωθηκε μέχρι 31/5, παρ’ όλο που του είχε ήδη ανακοινωθεί ρητά το αντίθετο! Η διοίκηση το επιβεβαίωσε, μεταφέροντας την απόλυση του συναδέλφου- με τη μορφή της λήξης της σύμβασης εργασίας- για το τέλος Μάη,διατηρώντας βέβαια την ίδια δικαιολογία περί «μη ανάγκης» των υπηρεσιών του. Αξίζει να σημειώσουμε, βέβαια, ότι η δομή, συνεχίζει να φιλοξενεί αρκετά φαρσόφωνα παιδιά.Θα έλεγε κανείς ότι η «ανάγκη» της οργάνωσης λίγο έχει να κάνει με την παροχή διερμηνείας και πολύ περισσότερο επιδιώκει να εκβιάσει τη σιωπή των εργαζομένων μπροστά στην καταπάτηση των δικαιώματών τους.
Η στάση που επιλέγει ο Φάρος Ελπίδας απέναντι στις ευθύνες του είναι η απαξίωση των εργαζομένων και η εκδικητική απόλυση του συναδέλφου που διεκδίκησε τα αυτονόητα.
Η πρακτική της οργάνωσης να συνάπτει διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου με τα εργαζόμενα αποσκοπεί μόνο στη με συνοπτικές διαδικασίες απόλυσή τους, χωρίς να καταβληθεί αποζημίωση, ενώ παράλληλα αποδεικνύει ότι οι συναδέλφισσες καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Διεκδικούμε συμβάσεις αορίστου χρόνου για όλα τα εργαζόμενα. Καμία εργαζόμενη δεν είναι υποχρεωμένη να σιωπά στην παραβίαση των εργασιακών δικαιωμάτων, κανένα να μη μένει μόνο και ανυπεράσπιστο μπροστά στην απληρωσιά, τους εκβιασμούς, τις εκδικητικές απολύσεις, τις κάθε είδους εργοδοτικές παραβιάσεις. Οι δικοί μας συλλογικοί και αλληλέγγυοι αγώνες στους εργασιακούς μας χώρουςείναι η πραγματική ελπίδα και διέξοδος.