Οι δομές φιλοξενίας ασυνόδευτων παιδιών και οι συνθήκες εργασίας των συναδέλφων σε αυτές έχουν απασχολήσει συχνά το ΣΒΕΜΚΟ από την ίδρυσή του. Οι ξενώνες έχουν αποτελέσει χώρους συστηματικής εργοδοτικής αυθαιρεσίας, καθυστερήσεων στις πληρωμές και φυσικά πειθάρχησης και αποκλεισμού για τα ασυνόδευτα παιδιά. Παρά τις αλλαγές κυβερνήσεων, την όλο και αυξανόμενη θεσμική και κανονικοποιημένη βαρβαρότητα στη «διαχείριση» των προσφυγικών και άλλων “ευάλωτων” -όπως τους χαρακτηρίζουν- πληθυσμών, τα προβλήματα στις δομές ασυνόδευτων παραμένουν σταθερά και επαναλαμβανόμενα.
Πρόσφατα, λοιπόν, μια ακόμα ΜΚΟ ήρθε να προστεθεί στη λίστα αυτών που, με πρόσχημα τη φροντίδα των ασυνόδευτων ανηλίκων, εφαρμόζουν απαράδεκτες συμπεριφορές και πρακτικές απέναντί τους και απέναντι στα εργαζόμενα. Η ΜΚΟ ΣΥΝΥΠΑΡΞΙΣ – Οικουμενικό Πρόγραμμα Προσφύγωνιδρύθηκε το 2012 και ήταν μέχρι πρότινος γνωστή ως «Κέντρο Συμπαραστάσεως Παλιννοστούντων και Μεταναστών». Για άγνωστους λόγους άλλαξε όνομα μέσα στο 2021. Η ΜΚΟ λειτουργεί 6 ξενώνες φιλοξενίας ασυνόδευτων παιδιών, με χρηματοδότηση από το Εθνικό Πρόγραμμα Ασύλου, Μετανάστευσης και Ένταξης και σε συνεργασία με το ΔΟΜ.Εργαζόμενες και εργαζόμενοι στις δομές, έχοντας έρθει αντιμέτωπα με τις πρακτικές της εργοδοσίας και έπειτα από πλήθος απολύσεων και μεθοδευμένων εξωθήσεων σε παραίτηση, , επιθυμούν,μέσα από τις διαδικασίες του σωματείου, να σπάσουν τη σιωπή και να αναδείξουν την πραγματικότητα πίσω από τις όμορφες φωτογραφίες που κυκλοφορεί η ΜΚΟ.
Στη ΣΥΝΥΠΑΡΞΙΣ η εντατικοποίηση της εργασίας εμφανίζεται ως η μόνιμη λύση σε οποιοδήποτε ζήτημα υπάρχει στις δομές. Τα εργαζόμενα αναφέρουν σημαντική υποστελέχωση στις πάγιες και βασικές θέσεις, με αποτέλεσμα εξοντωτικά κυλιόμενα ωράρια, ένα μόνο άτομο στη βραδινή βάρδια, εξάντληση των φυσικών αντοχών και έλλειψη σεβασμού στον ελεύθερο χρόνο τους. Επιπρόσθετα, η ανάκληση ρεπό και αδειών για «έκτακτους λόγους» είναι συχνό φαινόμενο. Στη δίκαια διεκδίκηση των εργαζομένων για ανθρώπινα ωράρια εργασίας και όγκου δουλειάς, δίνονται αόριστες δεσμεύσεις, οι οποίες δεν υλοποιούνται ποτέ.Η εντατικοποίηση, όμως, συνοδεύεται και από συχνές καθυστερήσεις πληρωμής, διάρκειας 2 και 3 μηνών. Όπως συνήθως, η εργοδοσία μετακυλίει την ευθύνη στο χρηματοδότη, αποποιούμενη την ευθύνη της απέναντι στα άτομα που έχει προσλάβει και στα οποία έχει αναθέσει καθήκοντα. Το δε κλίμα ανασφάλειας εντείνεται καθώς, ενώ έχει εγκριθεί χρηματοδότηση 5.5 εκατομμυρίων για 4 δομές της εν λόγω οργάνωσης, η διοίκηση επιδίδεται σε απολύσεις (με τη μορφή της μη ανανέωσης σύμβασης εργασίας) αδικαιολογήτως, διαμηνύοντας πως “δεν φτάνουν τα λεφτά”.
Αξίζει φυσικά να αναφέρουμε πως η υποτίμηση των εργαζομένων εντάθηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας. Τα ατομικά μέτρα προφύλαξης που όφειλε να παρέχει η ΜΚΟ ήταν ελλιπή ενώπαιδιά που διέμεναν σε δομές νοσούσαν. Επιπλέον, η διεύθυνση δε δίστασε να κατηγορήσει τις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους που αρρώστησαν από COVID ως υπεύθυνα για τη μόλυνση. Αυτή η ανασφάλεια ως προς τις υγειονομικές συνθήκες και το κλίμα τρομοκρατίας είχε σαν αποτέλεσμα οι παραιτήσεις να διαδέχονται η μία την άλλη.
Οι διεκδικήσεις των εργαζομένων, όταν δεν αντιμετωπίζονται με αδιαφορία και ψευδείς υποσχέσεις βελτίωσης, απαντιούνται με απολύσεις, έμμεσους εκβιασμούς (“άμα σου αρέσει, έτσι λειτουργούμε”) ή εξώθηση σε παραίτηση,καθώς το εργασιακό κλίμα καταλήγει αφόρητο για όποια διαμαρτύρονται.
Όπως είναι φυσικό, η διοίκηση δεν περιορίζεται σε αντεργατικές συμπεριφορές, αλλά αντιμετωπίζει με την ίδια απαξίωση τα παιδιά που μένουν στις δομές φιλοξενίας. Παράλληλα με την καθυστέρηση καταβολής μισθών στα εργαζόμενα, η διοίκηση συχνά δεν καλύπτει τα είδη πρώτης ανάγκης των ανηλίκων. Την ίδια στιγμή πραγματοποιεί εγκαίνια σε νέα δομή της οργάνωσης, με την ίδια να ποζάρει πλάι σε παρευρισκόμενα “υψηλά” στελέχη της κυβέρνησης.Το θράσος της ΜΚΟ όμως δεν εξαντλείται εκεί. Γνωρίζοντας την αντικειμενικά δύσκολη πραγματικότητα των εκτοπισμένων που αναζητούν άσυλο στην Ελλάδα, η διοίκηση λειτουργεί τιμωρητικά απέναντι στα παιδιά τα οποία θεωρείται ότι βλάπτουν την εικόνα της οργάνωσης, σε όσα φαίνονται “αντιδραστικά” από τη διοίκηση λόγω των διεκδικήσεών τους ή όσα έχουν συμπεριφορές που θεωρούνται δύσκολες και “προβληματικές”, μεθοδεύοντας την έξοδό τους από τον ξενώνα. Δε λείπουν ακόμα και πατροναριστικές φράσεις όπως “Αν είστε καλά παιδιά, θα σας βγάλουμε καμιά άδεια παραμονής”. Αναμφίβολα, την ευθύνη για οποιοδήποτε παράπονο που απορρέει από τις δικαιολογημένες και ακάλυπτες ανάγκες των προσφύγων έχει αποκλειστικά η διεύθυνση, η οποία τεχνηέντωςμετακυλίει τις ευθύνες στους εργαζόμενους, ονομάζοντας τις ελλείψεις και την αδιαφορία της «ελλιπή εκτέλεση καθηκόντων και αδυναμία επιβολής των εντολών απέναντι στα προφυγόπουλα».
Το ΣΒΕΜΚΟ στηρίζει τις διεκδικήσεις και τις καθημερινές αντιστάσεις εργαζομένων και παιδιών στη διοίκηση της ΣΥΝΥΠΑΡΞΙΣ. Η εργασία δεν αποτελεί απλά ένα τρόπο για να περνάνε τα εργαζόμενα τον ελεύθερό τους χρόνο αλλά το μέσο για την επιβίωσή τους. Οι ανάγκες των παιδιών δεν είναι ζήτημα ευχέρειας ή καλής θέλησης αλλά κομμάτι των δικαιωμάτων τους, που η εν λόγω ΜΚΟ ισχυρίζεται ότι έχει αναλάβει να υπερασπίζεται και να καλύπτει. Δε θα ανεχτούμε εκβιασμούς και υποτίμηση απέναντι στις συναδέλφισσες και τους συναδέλφους μας.
Καμία καταπάτηση των δικαιωμάτων στους χώρους εργασίας
Ενάντια στη στοχοποίηση των συνδικαλιστικών διεκδικήσεων
Απαιτούμε αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας
και αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης για τα παιδιά
Οργανώσου στο σωματείο σου με διαδικασίες βάσης